κείμενο-φωτο: kynology.gr
Ένα μεγάλο θρησκευτικό γεγονός, που γιορτάζεται οικογενειακά και με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κατανάλωση αρνιών στη σούβλα και των συναφών όπως παιδάκια, μπριζόλες και άλλα πολλά δελεαστικά από πλευράς γεύσης εδέσματα που κοσμούν το πασχαλινό τραπέζι, αλλά και το τραπέζι των επόμενων ημερών.
Έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει το πόσο βλαβερή μπορεί να είναι η χορήγηση κοκάλων στα σκυλιά. Η λογική τού «έλα μωρέ, Πάσχα είναι, άσε το σκυλί να φάει ό,τι θέλει μια φορά», μόνο κακό μπορεί να κάνει στο ζώο και τίποτε άλλο. Και πραγματικά, τα περισσότερα παθολογικά περιστατικά που σχετίζονται με την κατανάλωση οστών παρατηρούνται κατά τη χρονική αυτή περίοδο.
Τα τελευταία χρόνια πράγματι έχει ανέβει το επίπεδο της ζωοφιλίας στην Ελλάδα. Έτσι, έχει προσαρμοστεί ανάλογα και η διατροφή, με χορήγηση τυποποιημένων τροφών (ξηρών ή κονσερβών) καλής ποιότητας και έτσι τα ζώα έχουν προσαρμοστεί σε αυτές τις καλές συνθήκες. Αυτό τα έχει κάνει και πιο ευαίσθητα.
Τα κοκάλα είναι από πλευράς θρεπτικής αξίας «άχρηστα». Είναι μόνο πλούσια σε ασβέστιο, το οποίο όμως τα σκυλιά το παίρνουν και από τα άλλα τρόφιμα. Έτσι, ο μόνος λόγος για να συνεχίσουμε να δίνουμε κόκαλα στα σκυλιά μας είναι για να μην τους χαλάμε τι χατίρι, γιατί η αλήθεια είναι ότι τα κόκαλα είναι πολύ ελκυστικά.
Αυτό συμβαίνει γιατί έχουν μεγάλη διάρκεια, δηλαδή τα σκυλιά απασχολούνται πολλή ώρα στην προσπάθειά τους να τα φάνε, καθώς επίσης και γιατί έχουν έντονη οσμή και γεύση.
Οι περισσότεροι, μη θέλοντας να χαλάσουν το χατίρι στο σκυλί τους και επωφελούμενοι από το πνεύμα των εορτών καθώς και από την πληθώρα οστών κυρίως την Κυριακή του Πάσχα (μπριζόλες, αρνί στη σούβλα, παϊδάκια), αφήνουν τα ζώα τους να φάνε κόκαλα. Επειδή όμως αυτά δεν είναι μαθημένα λόγω της διατροφή τους με τυποποιημένες τροφές, όπως είπαμε στην αρχή, τα σπάνε σε μεγάλα κομμάτια, τα οποία και καταπίνουν συνήθως αμάσητα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μετά να δημιουργείται δυσφορία στο ζώο, γιατί η διαδικασία της πέψης δεν μπορεί να γίνει φυσιολογικά. Έτσι παρατηρείται ανησυχία και τάση για εμετό.
Εάν καταφέρουν και κάνουν εμετό, ανακουφίζονται και το πρόβλημα θεωρείται ότι τελείωσε, μέχρι την επόμενη φορά που θα ξαναφάνε κόκαλα.
Mύθοι και αλήθειες
Ένα άλλο πρόβλημα που μπορεί να παρατηρηθεί αφορά το έντερο. Αν τα κόκαλα περάσουν από το στομάχι στο έντερο, σχηματίζονται κοπρομάζες, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν έμφραξη του εντέρου, η οποία ονομάζεται «ειλεός». Τότε επεμβαίνουμε με διάφορες ουσίες (παραφινέλαιο), οι οποίες βοηθούν στη λίπανση του εντέρου, προσπαθώντας να βοηθήσουμε στην απομάκρυνση των κοπρόλιθων. Εάν η έμφραξη συνεχιστεί, μπορεί να προκληθεί ρήξη – σπάσιμο του εντέρου – και το ζώο να πάθει περιτονίτιδα και να πεθάνει. Πρέπει λοιπόν το συντομότερο να απομακρυνθεί η μάζα που φράζει το έντερο και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με χειρουργική επέμβαση, η οποία είναι και επικίνδυνη αλλά και έχει μεγάλο κόστος. Τέλος, η στροφή του στομάχου στο σκύλο που παρατηρείται μετά το Πάσχα και οδηγεί πολλά ζώα στο θάνατο οφείλεται σε κατανάλωση οστών. Μπορεί να παρατηρηθούν και άλλες παθολογικές καταστάσεις λιγότερο σοβαρές, όπως είναι η οξεία και η χρόνια γαστρίτιδα, που εκδηλώνονται με εμετούς και το έλκος του στομάχου που εκδηλώνεται με αίμα στον εμετό και στα κόπρανα και που σε έντονες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε αναιμία. Φαίνεται ξεκάθαρα λοιπόν από τα παραπάνω ότι πρέπει να αποφεύγονται με κάθε τρόπο τα κόκαλα ως τρόφιμο. Αυτά που λέγανε και λένε οι παλιοί, ότι δηλαδή τα σκυλιά παλιά τρώγανε μόνο κόκαλα και δεν παθαίνανε τίποτα, δεν ισχύει. Γιατί παλιότερα, όταν πέθαινε κάποιο σκυλί, το πετάγανε στα σκουπίδια και λέγανε ότι δεν πειράζει, θα αντικατασταθεί με κάποιο άλλο. Σήμερα όμως, η απώλεια κάποιου ζώου μάς πονάει. Και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από τη σκέψη ότι σκοτώσαμε το σκύλο μας δίνοντάς του κάτι που ουσιαστικά είναι απαγορευμένο, έστω και άθελά μας.
