Του Γιώργου Κωστόπουλου, εκπαιδευτή σκύλων- ειδικού συμπεριφοράς
Δεν είναι τυχαίο που οι σχέσεις σκύλου και γάτας δεν είναι πάντα οι καλύτερες, ούτε όμως τυχαίο ότι μπορεί να συνυπάρξουν θαυμάσια. Και δεν είναι λίγοι οι ζωόφιλοι που θέλουν την αρμονική συνύπαρξη μια και έχουν αποφασίσει να μοιραστούν τη ζωή τους και με τα δύο αυτά ζώα.
Οι λόγοι της περίφημης αντιπάθειας είναι κυρίως η ασυμβατότητα του κώδικα επικοινωνίας ανάμεσά τους και η ενεργοποίηση από την κινούμενη γάτα του ενστίκτου καταδίωξης και σύλληψης (chaseinstinct) του σκύλου. Και ενώ, ελάχιστα μπορούμε να επέμβουμε στα παραπάνω που αποτελούν ενστικτώδεις συμπεριφορές, γενετικά μεταβιβασμένες και «βαθιά ριζωμένες», υπάρχουν άλλα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε είτε για να μάθει ο σκύλος μας να ελέγχεται και να μην παθαίνει πανικό ή υστερία κάθε φορά που βλέπει μια γάτα να διασχίζει το δρόμο, είτε ακόμα- ακόμα και για να συμβιώνει αρμονικά μαζί της: η ουδέτερη και ελεγχόμενη έκθεση στο ερέθισμα είναι το πρώτο και σημαντικότερο βήμα για κάθε περίπτωση. Με άλλα λόγια, το να μπορεί να βρίσκεται ο σκύλος κοντά ή να συνυπάρχει στον ίδιο χώρο με τη γάτα, χωρίς συναισθηματική φόρτιση, στρες ή φωνές από μέρους μας. Ελεγχόμενα, σημαίνει να μην έχει την ευκαιρία να εκδηλώσει το ένστικτο καταδίωξης, το οποίο είναι ισχυρά αυτοανταμοιβώμενη συμπεριφορά, προσφέρει δηλαδή από μόνη της, ακόμα και χωρίς τη σύλληψη, τόσο μεγάλη ικανοποίηση στο σκύλο, που θα επιδιώκει να το επαναλαμβάνει όποτε του δίνεται η ευκαιρία. Η χρήση του λουριού- οδηγού είναι ο συνηθέστερος τρόπος αποφυγής/ ελέγχου του ενστίκτου και σε κλειστό χώρο είναι καλύτερα να είναι προσαρτημένος σε κάποιο σταθερό σημείο, αντί για το χέρι μας. Σταδιακά, και όσο τα δύο ζώα δείχνουν να αντιδρούν λιγότερο έντονα στην παρουσία του άλλου, έως και να αδιαφορούν γι` αυτή, μπορούμε να αυξάνουμε το χρόνο έκθεσης, όπως και την ποσότητα του ερεθίσματος (περισσότερες γάτες).
Ένας πολύ εύκολος τρόπος συμβίωσης σε κλειστό χώρο είναι τα δύο ζώα να αφεθούν μαζί από νεαρή ηλικία. Όποιοι και αν είναι οι χαρακτήρες τους θα μπορέσουν να αναπτύξουν την δική τους σχέση, που μπορεί να κυμαίνεται από απλή ανοχή της παρουσίας του άλλου, έως και ύπνο αγκαλιά…Χρυσός κανόνας και κλειδί επιτυχίας είναι να μην εμπλακούμε καθόλου εμείς.
Δυο νεαρά ζώα είναι απίθανο να βλάψουν το ένα το άλλο, ενώ η δική μας εμπλοκή από φόβο ή προσπάθεια «συμφιλίωσης», το πιθανότερο είναι να περιπλέξει τα πράγματα. Μήπως τελικά το «σαν το σκύλο με τη γάτα» δεν είναι απαραίτητο να συμβαίνει, αν υπάρχει πρόβλεψη, ενημέρωση και γνώση;
Δείτε: http://www.gkostopoulos.gr/
