Κείμενο-φώτο: Ν. Φωτακόπουλος
Γιατί οι σκύλοι …τα κάνουν όπου βρούν χωρίς να δίνουν σημασία αν τους βλέπουν;
Γιατί οι σκύλοι βάζουν τη μουσούδα τους στα οπίσθια των ομοίων τους χωρίς …ντροπή;
Γιατί οι σκύλοι κυλιούνται στις ακαθαρσίες (ψοφίμια κ.λ.π.) επιδιώκοντας να πασαλειφτούν με ‘’αρωματικές’’ βρωμιές;
Αυτά και άλλα πολλά θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος άνθρωπος που δεν μπορεί να εξηγήσει αυτή την ….ανάγωγη συμπεριφορά των σκύλων. Μια συμπεριφορά που δεν έχει καμία σχέση με την ανθρώπινη και τους κανόνες ευγενείας που την διέπουν. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται η διαφοροποίηση της συμπεριφοράς ανάμεσα στα δύο είδη. Η έννοια ‘’ντροπή’’ στον κόσμο των σκύλων είναι άγνωστη όπως είναι και μια σειρά από άλλες (ανθρώπινες) έννοιες και νοήματα όπως, η ευγένεια, η τσιγκουνιά, η σπατάλη, το παρελθόν, το μέλλον, η οικονομία, κ.λ.π.
Και για να ξαναγυρίσουμε στην (ανεξήγητη) συμπεριφορά απέναντι στις μυρωδιές θα πρέπει να σημειώσουμε πώς η όσφρηση είναι για τους σκύλους η πολυτιμότερη αίσθηση. Πολυτιμότερη ακόμα και από την όραση! Μέσα από την όσφρηση επικοινωνούν και αντιλαμβάνονται όσα συμβαίνουν στον κόσμο που για τους σκύλους είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικός. Θα πρέπει βέβαια να σημειώσουμε, για τους αμύητους, πώς ο σημερινός σκύλος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας εξημερωμένος λύκος από τον οποίο έχει κληρονομήσει και διατηρεί σε μεγάλο βαθμό τους κώδικες συμπεριφοράς και επιβίωσης!
Ένας …λύκος είναι ο κάθε σκύλος και από την ώρα που γεννιέται συμπεριφέρεται σαν τον πρόγονό του. Τα αδέρφια και η μάνα του είναι η αγέλη του και μέχρι την ώρα που την θέση της αυτή θα την πάρει η οικογένεια του νέου ιδιοκτήτη του που θα συμβολίζει τον λύκο-αρχηγό.
Ο σκύλος-λύκος θα τα κάνει όπου βρει γιατί το είδος του στην φύση δεν χρειαζόταν να κρυφτεί από εχθρούς ενώ αντίθετα έπρεπε να δηλώσει την παρουσία του και να οριοθετήσει την περιοχή του, απέναντι σε άλλες αγέλες λύκων,. Και αυτό γίνεται μέσα από τα κόπρανα και τα ούρα που πέρα από την οριοθέτηση ‘’αναγράφουν’’ και άλλες πληροφορίες όπως το φύλο ή ακόμα και την σεξουαλική διαθεσιμότητα αυτού που τα εναποθέτει προς ‘’διάβασμα’’. Χαρακτηριστική είναι η προσπάθεια των ώριμων σεξουαλικά αρσενικών να αφήσουν όσο ψηλότερα γίνεται (στην κολόνα ή το δένδρο) τα ούρα τους μην τυχόν και δεν τα πάρουν χαμπάρι η ανταγωνιστές ή …οι ενδιαφερόμενες! Αυτή η συμπεριφορά βοηθέ στην οικονομία δυνάμεων και στην διαιώνιση τους είδους αποτρέποντας περιττές μάχες επικράτησης ενώ επιτρέπει στις θηλυκές να ανιχνεύσουν το κυρίαρχο αρσενικό που θα δώσει καλύτερα γονίδια.
Και αν βάζει ο ‘’Αζώρ’’ την μούρη του στον πισινό του γειτονικού κανίς μην τον μαλώσετε. Ο φουκαράς δεν κάνει τίποτε αλλά από το να ‘’συνομιλεί’’ με τον γείτονα ή την γειτόνισσα …και ότι προκύψει! Από κατανομή αξιωμάτων και κυριαρχίας στην περιοχή μέχρι και …σεξ καταμεσής του δρόμου χωρίς αιδώ! Άλλωστε η όποια αναφορά και συζήτηση περί προσβολής της δημοσίας αιδούς αφορά μόνο το ανθρώπινο είδος.
Και αν ο Αζώρ ξαφνικά αρχίσει να κυλιέται σε κάποιο αποσυντεθημένο πτώμα ή σε κάποια ‘’τούρτα’’ από ακαθαρσίες δεν το κάνει για να σας σπάσει τα νεύρα. Το κάνει επειδή τον προστάζει το αρχέγονο ένστικτο να ‘’αρωματισθεί’’ με μια βαριά μυρωδιά που θα σκεπάζει την δική του μυρωδιά που δεν είναι άλλη από αυτή του αρπακτικού και η οποία (μυρωδιά του αρπακτικού) βάζει σε συναγερμό τα θηράματα και τα τρέπει σε φυγή. Ακόμα και αν ο Αζώρ είναι ένα άκακο κανίς που δεν έχει καμία σχέση με κυνήγι και φόνους θηραμάτων είναι πιθανόν σε κάποια στιγμή της ζωής του να παρουσιάσει αυτή την (δυσάρεστη) συμπεριφορά. Πριν τον καταδικάσουμε και τον αφήσουμε στους πέντε δρόμους καλό θα είναι να δούμε με κατανόηση όσα τον προστάζει η φύση (του) να κάνει και να προσπαθήσουμε να τον εκπαιδεύσουμε να συμπεριφέρεται αν όχι σαν άνθρωπος τουλάχιστον σαν ‘’αστός’’ σκύλος. Σε μεγάλο ποσοστό μπορούμε να τον μάθουμε να μην τα κάνει όπου βρει ή να μην κυλιέται στις ακαθαρσίες αλλά ποτέ δεν θα καταφέρουμε να τον κάνουμε να μην επικοινωνεί μέσα από τις μυρωδιές ή να νοιώσει την έννοια της …ντροπής!
