Του Γιώργου Κωστόπουλου, εκπαιδευτή σκύλων- ειδικού συμπεριφοράς
Αφού μοιραζόμαστε το κρεβάτι μας με όποιον αγαπάμε, γιατί όχι και με το σκύλο μας; Δεν είναι λίγοι αυτοί που σκέφτονται έτσι και φυσικά το κάνουν και πράξη. Το να κοιμάται κανείς μαζί με τον ή τους σκύλους του είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα προσωπικής επιλογής και αρεσκείας και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν δημιουργείται κανένα πρόβλημα.
Για τους περισσότερους δε οικόσιτους σκύλους θωρείται θείο δώρο ή υψηλό προνόμιο. Τι γίνεται όμως εάν ο νέος σύντροφος της ζωής μας, που ξεκινάει να μοιράζεται το κρεβάτι μας, θέσει σύντομα το ερώτημα «ο σκύλος ή εγώ»; Εάν η απάντηση είναι ο σκύλος, όλα καλά (για το σκύλο). Εάν όμως όχι, τότε η έκπτωση του ζώου από το κρεβάτι, ακόμα χειρότερα από την κρεβατοκάμαρα, μπορεί να δημιουργήσει πρακτικά προβλήματα σε μας και ψυχολογικά στο σκύλο.
Το κρεβάτι, όντας ένας χώρος άνετος, ζεστός και υπερυψωμένος του εδάφους, θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό προνόμιο για το ζώο. Για δοκιμάστε εσείς τώρα, μια κρύα νύχτα του χειμώνα, να εξηγήσετε ήρεμα και με εμπεριστατωμένα επιχειρήματα στον τετράποδο σύντροφό σας, ότι ο νέος «μπαμπάς» ή «μαμά» δεν θέλει να κοιμάται με μια πατούσα στο πρόσωπό του/ της και αν τα καταφέρετε να μας πείτε και εμάς το μυστικό.
