«Έχουμε ένα ημίαιμο θηλυκό 9 μηνών και σκεφτόμαστε να το εκπαιδεύσουμε στη βασική υπακοή. Δεν έχουμε κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα μαζί της, εκτός βέβαια ότι δεν μας υπακούει για να έρθει σε μας όταν είναι ελεύθερη, παρά μόνο όταν θέλει εκείνη. Είμαστε όμως τέσσερα άτομα που ζούν με το σκυλί (το ανδρόγυνο και δύο παιδιά 11 και 14 ετών) και θέλουμε φυσικά να μας υπακούει όλους. Είναι εφικτό αυτό ή το ζώο θα μπερδευτεί;» Οικογένεια Χριστοπούλου, Αθήνα
Απαντά ο Γιώργος Κωστόπουλος Εκπαιδευτής σκύλων-ειδικός συμπεριφοράς …
Χαίρομαι πάντα να ακούω ανθρώπους που έχουν αποφασίσει να εκπαιδεύσουν το ζώο τους εγκαίρως, χωρίς να έχουν ιδιαίτερα προβλήματα συμπεριφοράς απ’ αυτό και χωρίς να…. περιμένουν να έχουν! Και για τον εκπαιδευτή και για τους ιδιοκτήτες, αλλά και για το ζώο είναι πολύ προτιμότερο αυτό, από τις «κατόπιν εορτής» ενέργειες. Το ζώο είναι δεκτικότερο και οι όποιες κακές συνήθειες δεν έχουν ακόμα εδραιωθεί πλήρως. Απ’ ότι μας λέτε δεν έχετε προβλήματα με το ζώο, εκτός του ότι δεν έρχετε όταν το καλείτε κοντά σας και είναι ελεύθερο. Κατά τη γνώμη μου, αυτό και μόνο είναι σοβαρός λόγος να το εκπαιδεύσετε (κάτι που ούτως η άλλως έχετε αποφασίσει). Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες σκύλων, ενώ ενοχλούνται πολύ από τη συγκεκριμένη συμπεριφορά του ζώου τους (εκτός της ταπείνωσης που νοιώθουν στα μάτια των άλλων όταν το ζώο τους αγνοεί επιδεικτικά), παρόλα αυτά την ανέχονται. Ίσως γιατί βαθιά μέσα τους πιστεύουν ότι είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο το ζώο να μην θέλει να γυρίσει, γιατί περνάει καλά ελεύθερο. Ίσως γιατί και αυτοί έκαναν το ίδιο ως παιδιά ή ανέχτηκαν τα παιδιά τους να κάνουν το ίδιο. Αν και κατανοώ απόλυτα αυτού του είδους τις σκέψεις, πρέπει να έχουμε συνέχεια στο μυαλό μας ότι ζώντας με ένα αγελαίο ζώο όπως ο σκύλος, τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν πρέπει να γίνονται δεκτές. Και αυτό γιατί φανερώνουν περίτρανα έλλειψη σεβασμού από τη πλευρά του ζώου προς αυτόν που θα έπρεπε να είναι ο αρχηγός της αγέλης. Και γιατί συνήθως αυτή η αρχικά αθώα και μεμονωμένη περίπτωση ανυπακοής και έλλειψης σεβασμού γενικεύεται και εκφράζεται με ακόμα περισσότερη ανυπακοή με την ενηλικίωση.
Όσον αφορά το ερώτημα και επιθυμία σας να συμμετέχετε όλοι σας στα μαθήματα εκπαίδευσης του ζώου, συμφωνώ απολύτως. Είναι και εφικτό και απόλυτα επιθυμητό. Ισορροπημένη και απροβλημάτιστη σχέση ανθρώπου – σκύλου θεωρείται εκείνη στην οποία το ζώο υπακούει, σέβεται και βρίσκεται ιεραρχικά κάτω απ’ όλα τα ανθρώπινα μέλη της οικογένειας (αγέλης στα μάτια του ζώου). Και αυτό επιτυγχάνεται με την εκπαίδευση υπακοής στην οποία συμμετέχουν (κατά το δυνατό) όλα τα μέλη της. Όχι, ο σκύλος δεν μπερδεύεται, ούτε στρεσάρεται. Αρκεί φυσικά όλοι όσοι έχουν σχέση μαζί του και επιθυμούν το σεβασμό και την υπακοή του να εφαρμόζουν τις ίδιες τεχνικές και να του ζητούν ότι θέλουν με τον ίδιο τρόπο. Δεν επηρεάζουν το αποτέλεσμα οι διαφορές στη φωνή ή τη σωματική διάπλαση του καθενός. Ο σκύλος διαφοροποιεί τη σχέση του με τον καθένα, αλλά ταυτόχρονα συνειδητοποιεί ότι έχει χρέος να υπακούσει τον καθένα ξεχωριστά, καθότι όλοι είναι αρχηγοί του και υπεράνω αυτού. Να θυμάστε: η εντολή π.χ. «Κάτω – Μείνε» για να παραμείνει ο σκύλος σ’ αυτή τη θέση για όση ώρα επιθυμούμε, δεν πρέπει να είναι «Αζόρ Κάτω-Μείνε» από τον ένα, «Κάτσε Κάτω Αζόρ και Μείνε Εκεί!» από τον άλλο ή «Ελα Εδώ Αζόρ! Δεν ακούς τι σού λέω!; Έλα! Κάτσε Κάτω σε παρακαλώ και Μείνε εκεί για λίγο μέχρι να σου πώ! Εντάξει….;;;».
ΔΕΙΤΕ: http://www.gkostopoulos.gr/
