-Θα ήθελα να γράψετε δυο λόγια για την κατάλληλη ηλικία που μπορεί να ζευγαρωθεί ένας θηλυκός σκύλος. Ακούω διάφορες απόψεις και μεταξύ τους αντιφατικές. Άλλοι λένε ότι αφού ένα θηλυκό έχει οίστρο σημαίνει ότι μπορεί να ζευγαρώσει ανεξάρτητα με την ηλικία του και άλλοι ότι δεν πρέπει να ζευγαρώνει πριν τον ερχομό του δεύτερου οίστρου. Ποιο είναι το σωστό; Και κάτι ακόμα. Είναι απαραίτητο να ζευγαρώσει ένα θηλυκό;
Πρωτοπαπαδάκης Μανώλης
Απάντα ο Νίκος Φωτακόπουλος
-Ο σκύλος, όπως έχουμε ξαναγράψει πολλές φορές, είναι ένας εξημερωμένος λύκος που τον έχουμε αναγκάσει να ζει μαζί μας …καλοπερνώντας. Αν ζούσε στην φύση μόνος του το πιθανότερο είναι να μην έφτανε ποτέ σε ηλικία και σε συνθήκες ζευγαρώματος. Εκεί στην φύση όπου η θνησιμότητα των νεογνών είναι πολύ μεγάλη, λίγα άτομα καταφέρνουν να φτάσουν σε αναπαραγωγική ηλικία. Και αν φτάσουν εκεί είναι πιθανόν να μην καταφέρουν να δώσουν απογόνους μια και αυτό το προνόμιο το έχουν μόνο τα κυρίαρχα αρσενικά και θηλυκά ζώα.
Αντίθετα στις «ειρηνικές» συνθήκες του ανθρώπινου περιβάλλοντος όπου ζουν οι σκύλοι μας θεωρητικά μπορούν να ζευγαρώσουν όλοι. Εκεί λοιπόν βρίσκεται και το λάθος που κάνουν οι περισσότεροι κυνόφιλοι. Θεωρούν ότι ο σκύλος τους πρέπει σώνει και καλά να ζευγαρώσει και να δώσει απογόνους. Δυστυχώς αυτή η επιλογή οδηγεί σε υπερπληθυσμό και σε υπερπαραγωγή μέτριων σκύλων που δεν τους θέλει κανένας.
Οι αγγελίες του τύπου «χαρίζονται» ή «πωλούνται κουτάβια σε τιμή ευκαιρίας σε συνάδελφο κυνηγό» είναι χαρακτηριστικές των ζευγαρωμάτων που κάνουν κάποιοι ανεύθυνα χωρίς στόχο και κυρίως χωρίς λόγο. Επομένως δεν είναι απαραίτητο να ζευγαρώσει ένα θηλυκό ή αρσενικό σκυλί. Πρέπει, κατά την γνώμη του γράφοντος, να αναπαράγονται μόνο οι υγιείς και απαλλαγμένοι κληρονομικών παθήσεων σκύλοι και εφόσον έχουν αποδείξει, σε εξετάσεις εργασίας και εκθέσεις μορφολογίας, ότι είναι άξιοι εκπρόσωποι της φυλής τους. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι επειδή ένας σκύλος που είναι βραβευμένος και πρωταθλητής ότι θα είναι και καλός αναπαραγωγός και θα μεταδώσει τα χαρακτηριστικά του και στα κουτάβια του. Δεν είναι λίγες οι φορές που πολυβραβευμένοι σκύλοι έχουν δώσει ελαττωματικά κουτάβια. Για αυτό τον λόγο θα πρέπει να «δοκιμάζονται» πριν μπουν στην συστηματική αναπαραγωγή. Και επειδή μια σκύλα εκ των πραγμάτων θα κάνει περιορισμένες γέννες ο έλεγχος θα πρέπει να αφορά κυρίως τους επιβήτορες που, θεωρητικά, μπορούν να δώσουν μέχρι και 1000 κουτάβια στην καριέρα τους. Όσο για την κατάλληλη ηλικία ζευγαρώματος ενός θηλυκού σκύλου δεν θα πρέπει να γίνεται σε ηλικία μικρότερη των 16 μηνών, όπως άλλωστε επιβάλει και ο κανονισμός του ΚΟΕ. Ο γράφων προτείνει το πρώτο ζευγάρωμα να γίνεται από τον τρίτο οίστρο και έπειτα…
