Η σημασία του χρωματισμού στον Γερμανικό Ποιμενικό!

(Ι Nostri Cani – Κείμενο του DI Piero Alquati)

Πολύ συχνά ο χρωματικός εντυπωσιασμός καθορίζει τις επιλογές μας, μειώνοντας την προσοχή μας στα προσόντα: μια κλίση που μπορούμε να δεχτούμε στην τέχνη όπου το χρώμα και τα σχήματα έχουν το σκοπό να εκφράζουν συγκινήσεις ενώ, στην καθημερινότητα, η εκτίμησή μας πρέπει να πάει πέρα από μια τυπική όψη για να φτάσουμε σε μια ουσιαστική αξιολόγηση.

Και οι λάτρες των σκυλιών δεν αρνούνται αυτή την αισθητική γοητεία και, πριν να εκτιμήσουν προτερήματα, χαρακτήρα και σχήματα, εκτιμούν το τρίχωμα, ακριβώς όπως όταν αγοράζουν ένα αυτοκίνητο συχνά αξιολογούν το χρώμα και όχι τα προσόντα.

Τα χρώματα του μανδύα του Γερμανικού Ποιμενικού υποδεικνύονται από το Πρότυπο επειδή είναι και αυτά έκφραση του τύπου. Οι μονόχρωμοι, εκτός του μαύρου, αποκλείονται, γιατί δίνουν μια μονοτονία στην εικόνα του, οι ωχροί γιατί δεν είναι στον τύπο.

Η διαφορετική παρουσία της μελανίνης είναι η πηγή της πολυεδρικότητας του χρώματος και συγχρόνως συμμετέχει στην υπόδειξη ένός υψηλού επιπέδου σωματικής ακεραιότητας μαζί με ζωτικότητα και υγεία σε τέτοιο βαθμό που, μια σοβαρή κατάσταση αποχρωματισμού διαμορφώνεται στην παθολογία του αλβινισμού.

germanikospoimenikos

Αρκετά συχνά, οι «χρώμο-ευαίσθητοι», όταν αγοράζουν ένα Γερμανικό Ποιμενικό, αναζητούν σκυλιά με λευκό τρίχωμα, μια ποικιλία που δεν είναι καθόλου παραδεχτή από το Πρότυπο, βάζοντας σε δυσκολία τους σοβαρούς εκτροφείς και δίνοντας αντιθέτως διέξοδο στο θράσος μερικών που δεν ενδιαφέρονται για την κάθε προβληματική της φυλής να ικανοποιούν την παράλογη απαίτηση ενώνοντας και σταθεροποιώντας τους χρωματικούς εκφυλισμούς που προέρχονται από μερικές γραμμές αίματος.

Ο δημιουργός της φυλής, Max von Stephanitz, γράφει γι’ αυτό το θέμα: «Εάν και το χρώμα δεν έχει καμία σημασία σε σχέση με την εργασία, αυτό δεν πρέπει να αμελείται στην κρίση. Κι αυτό όχι με σκοπό μιας απλής αισθητικής ομορφιάς, αλλά γιατί μια καθαρή και δυνατή χρώση δείχνει ότι ο σκύλος βρίσκεται σε απόλυτα υγιή φυσική κατάσταση.

Το κάθε ξεθώριασμα της απόχρωσης του χρώματος οφείλεται σε ανεπάρκεια και, οριακά, στην ολική έλλειψη της φυσικής χρωστικής ουσίας που χρωματίζει τα επιφανειακά κύτταρα του δέρματος και της τρίχας. Αυτό πρέπει να θεωρηθεί ένα κουδουνάκι συναγερμού που δείχνει μια μειωμένη φυσική αντοχή».