Κείμενο –Φώτο: Ν. Φωτακόπουλος
Εξαγωγή κυνοφιλικού φολκλόρ. «Πορτογαλικός Σκύλος του Νερού» που παρουσιάζεται σε έκθεση του Κυνολογικού Ομίλου Ελλάδος από τον ιδιοκτήτη του με παραδοσιακή στολή της πατρίδας του.
Iσως ακούγεται λίγο παράδοξος ο όρος «κυνοφιλικός τουρισμός» και όποιος τον ακούει για πρώτη φορά λογικό είναι να παραξενεύεται. Όπως παραξενεύει κάποιους άλλους ο όρος «προσκυνηματικός» ή «καταδυτικός» τουρισμός. Και όμως όπως όλα τα χόμπι έτσι και το χόμπι της κυνοφιλίας δημιουργεί τουριστική κίνηση και αυτό είναι κάτι διαδεδομένο εδώ και δεκαετίες στον αναπτυγμένο κυνοφιλικό κόσμο. Στην Ελλάδα που είναι σχετικά νέα χώρα στο παγκόσμιο κυνολογικό γίγνεσθαι ο εισαγόμενος κυνοφιλικός τουρισμός βρίσκεται πολύ χαμηλά σε σχέση με άλλες χώρες για διάφορους λόγους. Ο κυριότερος είναι η «χαμηλού κυνοφιλικού βεληνεκούς εκθέσεις που διοργανώνει αλλά και η γεωγραφική απόσταση από τη Δυτική Ευρώπη.Ένας ακόμα λόγος είναι η γειτνίαση με φτωχές χώρες όπως είναι η Αλβανία, η Βουλγαρία και τα Σκόπια. Δυστυχώς δεν μπορούμε να προσελκύσουμε από αυτές τις χώρες εκθέτες στις κυνολογικές μας εκθέσεις. Αξίζει να σημειώσουμε ότι στη Δυτική Ευρώπη διοργανώνονται πολλές διασυνοριακές εκδηλώσεις κάθε Σαββατοκύριακο. Την μια μέρα γίνονται στη μια πλευρά των συνόρων και την επόμενη στην άλλη πλευρά και γειτονική χώρα.
Συνήθως σε πόλεις που βρίσκονται σχετικά κοντά, ώστε να επιτρέπουν την γρήγορη μετακίνηση από τη μια χώρα στην άλλη. Αυτή η πρακτική και η συνεργασία ανάμεσα σε τοπικούς κυνοφιλικούς Ομίλους τονώνει το ενδιαφέρον και προσελκύει πολλούς κυνόφιλους αφού οι εκτροφείς έχουν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν δύο CAC-CACIB διαφορετικών χωρών και να έτσι να κάνουν τους σκύλους τους πρωταθλητές σε διαφορετικές χώρες.
Τα ….λάφυρα των τίτλων
Οι όροι CAC-CACIB είναι διεθνείς και σε ελεύθερη μετάφραση θα μπορούσαν να μεταφραστούν ως «Πιστοποιητικό Εθνικού Πρωταθλήματος» και «Πιστοποιητικό Διεθνούς Πρωταθλήματος» αντίστοιχα. Ο κυνοφιλικός τουρισμός λοιπόν κυνηγάει τα CACB-CACIB. Σε όσο περισσότερες χώρες γίνει ένας σκύλος πρωταθλητής τόσο το καλύτερο.Για τους μη μυημένους πρέπει να σημειώσουμε ότι για να γίνει ένας σκύλος Πρωταθλητής στη χώρα του απαιτείται η κατάκτηση τριών CACB από τρεις διαφορετικούς κριτές. Πολλές χώρες απονέμουν τον τίτλο του Πρωταθλητή με ένα μόνο CACB σε ξένους σκύλους, αρκεί να είναι ήδη πρωταθλητές στη χώρα τους.Αυτή η πρακτική προσελκύει ξένες συμμετοχές, εντείνει τον συναγωνισμό και το κυριότερο φέρνει συμμετοχές στον διοργανωτή Όμιλο και… συνάλλαγμα στη χώρα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της… ανοιχτόμυαλης πολιτικής είναι η Σουηδία, η Νορβηγία αλλά και η Λιθουανία, όπως μας λέει ο διεθνής κριτής κ. Στέλιος Μακαρίτης που έχει κρίνει σε κυνολογικές εκθέσεις σε περισσότερες από σαράντα χώρες του κόσμου!Δυστυχώς, εδώ στη χώρα μας η γνωστή ελληνική ακαμψία ορισμένων μελών της διοίκησης του ΚΟΕ δεν έχει ακόμα επιτρέψει την ανάδειξη ξένων πρωταθλητών (και πρωταθλητών Ελλάδος με ένα μόνο CAC με αποτέλεσμα ο ΚΟΕ να χάνει συμμετοχές και η χώρα… συνάλλαγμα).
Η σημασία των εκθέσεων
Οι εκθέσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ζωοτεχνική εκδήλωση όπου ειδικευμένοι κριτές επιλέγουν (και βραβεύουν) τους καλύτερους προς αναπαραγωγή σκύλους. Οι κριτές δηλαδή προσπαθούν να αναπληρώσουν την έλλειψη φυσικής επιλογής των σκύλων.
Στη φύση θα ζευγάρωνε π.χ. ο υγιέστερος και δυνατότερος αρσενικός και όχι ο καχεκτικός ή αυτός που δεν θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα με τους ανταγωνιστές του. Ο κριτής λοιπόν πρέπει να επιλέξει τον σκύλο που είναι ο καλύτερος χωρίς μορφολογικά ελαττώματα (π.χ. έλλειψη δοντιών) και αυτούς που πλησιάζουν τον ιδεατό εκπρόσωπο της φυλής τους όπως αυτός περιγράφεται στο πρότυπο.
Αυτό βέβαια είναι ολίγον θεωρητικό, μια και, όπως πια αποδεικνύεται σε πολλές φυλές, οι εκθέσεις και πιο σωστά οι κριτές οδηγούν την εκτροφή σε υπερβολές που με τη σειρά της οδηγείται σε εκτροφικές υπερβολές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα Ιρλανδικά Σέττερ και τα Σπρίνγκερ Σπάνιελ όπου πλέον υπάρχουν δυο «τύποι» αυτών των φυλών. Ο «εκθεσιακός» και ο «εργασιακός». Ανάλογα είναι τα παραδείγματα και σε φυλές που δεν είναι κυνηγετικές, είναι όμως σκύλοι εργασίας όπως είναι π.χ. ο Γερμανικός Ποιμενικός ή ο σκύλος του Αγίου Βερνάρδου..
Tα φορτηγάκια των κυναγωγών που ειδικεύονται στις εκθέσεις δεν έχουν την ίδια διαρρύθμιση με αυτά των που συμμετέχουν σε Αγώνες Κυνηγετικών Ικανοτήτων.
Οι κυνηγετικοί Αγώνες
Ο Κυνολογικός Ομιλος Ελλάδος αλλά και οι Όμιλοι των φυλών και κυρίως αυτός των Πόιντερ Σέττερ διοργανώνουν αρκετούς διεθνείς αγώνες στον Λαγκαδά που προσελκύουν αρκετούς ξένους κυναγωγούς και αρκετούς θεατές όταν διοργανώνονται Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Η καμπίσια πέρδικα που βρίσκεται σε ικανοποιητικούς αριθμούς στους νομούς Θεσσαλονίκης και Σερρών είναι μια καλή «προίκα» και ένα διαπραγματευτικό ατού για την ελληνική κυνοφιλία στη διεκδίκηση μεγάλων διοργανώσεων Αγώνων Κυνηγητικών Ικανοτήτων.
Όμως, από την φύση τους οι Αγώνες δεν μπορούν να προσελκύσουν απεριόριστο αριθμό συμμετοχών όπως θα μπορούσε να συμβεί με τις εκθέσεις μορφολογίας. Παρ’ όλα αυτά για τις μικρές τοπικές κοινωνίες όπως είναι ο Λαγκαδάς ή η Βυτίνα της Αρκαδίας,(όπου πριν από 2-3 χρόνια διοργανώθηκε το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Μπεκάτσας), η άφιξη μερικών εκατοντάδων κυναγωγών είναι οικονομική τόνωση. Ειδικότερα όταν γίνεται σε εποχή που δεν υπάρχει τουριστική ζήτηση από άλλους τομείς του τουρισμού.
Επάγγελμα κυναγωγός
Όταν ακούμε τον όρο «κυναγωγός» αυτόματα ο νους μας πάει στον Γονιδάκη, τον Μαυρίδη, τον Pezzota και σε όσους ασχολούνται με τους αγωνες κυνηγετικών ικανοτήτων. Όμως κυναγωγοί επαγγελματίες ή ερασιτέχνες δεν υπάρχουν μόνο στους αγώνες, Υπάρχουν και στις εκθέσεις και τους έχουμε δει πολλές φορές με τα φορτηγάκια τους στις εκθέσεις του ΚΟΕ και του Ομίλου Κυνοφίλων Αθηνών. Η δουλειά τους είναι να παρουσιάζουν σκύλους σε εκθέσεις διαφόρων χωρών και να τους κάνουν πρωταθλητές.
Συνήθως δεν παρουσιάζουν δικά τους σκυλιά αλλά σκυλιά εκτροφέων που δεν μπορούν να αφήσουν τις γέννες τους και τα κουτάβια τους και να τρέχουν από χώρα σε χώρα. Επειδή όμως οι κυνοτρόφοι έχουν πάντα την ανάγκη να παράγουν πρωταθλητές, αφήνουν αυτήν τη δουλειά να την κάνουν οι επαγγελματίες κυναγωγοί. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι κάκιστα έχει καθιερωθεί και χρησιμοποιείτε στις εκθέσεις ο όρος «χειριστές σκύλων» ή ΄΄νέοι χειριστές΄΄ από μετάφραση του αντίστοιχου αγγλικού όρου. Αυτος ο προσδιορισμός θυμίζει χειριστές γεωργικού ελκυστήρα, χειριστές μηχανημάτων κ.λ.π. Το σωστό θα ήταν να χρησιμοποιούμε την εύηχη και ελληνικότατη λέξη κυναγωγός που είναι άκρως προσδιοριστική.
Αντίθετα όμως από τον Κυνολογικό Όμιλο Ελλάδος, οι Ομιλοι κυνηγετικών φυλών έχουν καθιερώσει εδώ και δεκαετίες το επίθετο «κυναγωγός» που κατ’ αντιστοιχία έχει την έννοια του «παιδαγωγός».
ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;
Ο κριτής στην έκθεση μορφολογίας δεν κρίνει τους σκύλους μεταξύ τους, αλλά σύμφωνα με το επίσημο πρότυπο. Ο σκύλος που πλησιάζει περισσότερο το πρότυπο της φυλής είναι και αυτός που θεωρείται ο καλύτερος έναντι των συναγωνιζομένων..
