Του Γιώργου Κωστόπουλου
Ο αριθμός των σκύλων, ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα, αυξάνεται αλματωδώς, το ίδιο όμως δυστυχώς και τα περιττώματά τους, τα οποία μάλιστα παρέχουν ένα πολύ εύκολο πάτημα στους πολέμιους των σκύλων για να τους κατηγορήσουν (λες και φταίνε τα σκυλιά).
Το πρόβλημα αρχίζει να παίρνει διαστάσεις και καλό θα ήταν, αντί να καταλήξουμε στις ειδικές τουαλέτες σκύλων όπως στο Παρίσι, στα ειδικά απορριμματοφόρα όπως στο Βερολίνο, ή στα τσουχτερά πρόστιμα για τους ιδιοκτήτες που δεν καθαρίζουν εάν ο σκύλος τους λερώσει σε δημόσιο χώρο, όπως σε πολλούς δήμους του Λονδίνου, να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ότι η εκπαίδευση και η ευαισθητοποίηση των ιδιοκτητών σκύλων είναι εκείνη που θα δώσει τη λύση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Στην Ελβετία, παρατηρώ τυχαία κάποιον να κάνει βόλτα με το σκύλο του, μόνοι τους, σε ένα μεγάλο λιβάδι. Κάποια στιγμή ο σκύλος λερώνει. Πολύ ήρεμα, ο κύριος βγάζει από τη τσέπη του ένα πλαστικό σακουλάκι, καθαρίζει και συνεχίζουν τη βόλτα τους μέχρι το πλησιέστερο καλάθι αχρήστων…
Εάν αυτό δεν λέγεται αγωγή, παιδεία και πολιτισμός, δεν ξέρω τι άλλο θα έπρεπε να λέγεται. Στο θέμα, θα επανέλθω.
