“Οι εκτροφείς του Γερμανικού Ποιμενικού, είναι εκτροφείς σκύλου εργάτη, αλλιώς δεν μπορούμε να μιλάμε για εκτροφή ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΠΟΙΜΕΝΙΚΟΥ” (Stephanitz)
του Τόνυ Βολοτά,
Με το όραμα ενός σκύλου που σίγουρα θα πρόσφερε πολλά στον τομέα της εργασίας για τον άνθρωπο, ο Stephanitz δημιούργησε τον Γερμανικό Ποιμενικό. Υιοθετώντας το σκεπτικό αυτό, οι εκτροφείς κατάφεραν, συνδυάζοντας τη σωστή μορφολογία αλλά και τις δυνατές επιδόσεις στην εργασία, να κάνουν τον Γερμανικό Ποιμενικό το δημοφιλέστερο σκύλο εργάτη στον κόσμο, εκμεταλλευόμενοι βέβαια τόσο την χρήσιμη ανατομία του, όσο και τον υπερβάλλοντα ζήλο του στην εργασία. Συνδυάζοντας αυτά τα δύο σκέλη, ένας εκτροφέας μπορεί να φτάσει πραγματικά ψηλά. Οι εκτροφείς δεν πρέπει να παραμελούν ούτε την μορφολογία, ούτε την εργασία, αλλιώς καταδικάζεται το πρότυπο της φυλής.
Η F.C.I. αναγνωρίζοντας την ανάγκη της εργασίας στον Γερμανικό Ποιμενικό, για να του αποδώσει τον ανώτατο χαρακτηρισμό INT. CH. απαιτεί, εκτός από δύο C.A.C.I.B. σε εκθέσεις μορφολογίας, την επίσημη κατ’ αυτήν χαμηλότερη βαθμίδα εργασίας (SchH-1 ή I.P.O.-1).
Ο Γερμανικός Ποιμενικός διαθέτει τα ανατομικά προσόντα (το ιδανικό μεσαίο μέγεθος και το πολύ καλό μυικό σύστημα) για μία καλή επίδοση. Πρέπει να το εκμεταλλευτούμε. Αυτό σημαίνει ότι και οι εξαίρετοι ανατομικά σκύλοι μπορούν και πρέπει να φτάνουν σε υψηλές επιδόσεις σε εξετάσεις εργασίας. Άλλωστε υπάρχουν πολλά παραδείγματα από σκύλους που έχουν συμμετάσχει, εκπροσωπώντας εκτροφεία με κορυφαίες διακρίσεις σε εκθέσεις μορφολογίας, στην BUNDESSIEGER PRUEFUNG (Εθνικό Πρωτάθλημα Εργασίας της Γερμανίας). Ο Όμιλος Γερμανικού Ποιμενικού της Γερμανίας (S.V.) τονίζει ότι “ο στόχος και το νόημα της εκτροφής δεν πρέπει να αμφισβητηθεί ποτέ από κανέναν”. Δυστυχώς όμως πολλά εκτροφεία, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο Εξωτερικό, παραμελούν τον τομέα της εργασίας, δίνοντας λαβές σε αυτούς που τους συμφέρει να λένε ότι οι σκύλοι που εμφανίζονται σε εκθέσεις μορφολογίας δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην εργασία. Διαφωνώ κάθετα με αυτή την άποψη, ενώ σαφώς δεν πρέπει να αποτελεί και κανόνα, διότι τα εκτροφεία που έδιναν πάντα ιδιαίτερη σημασία στην επιλογή των γεννητόρων (όχι μόνο ομορφιά) και είχαν εξασφαλίσει τα βασικά ένστικτα, είχαν και θα έχουν πολύ καλές επιδόσεις.
Αντίστοιχα όμως διαφωνώ κάθετα και με την άποψη αυτών που ονομάζουν τους σκύλους εργασίας “κατσίκια”, επειδή δήθεν η μορφολογία τους είναι ανάλογη. Επίσης, οι γκρι και οι μαύροι Γερμανικοί Ποιμενικοί έχουν φτάσει ανατομικά σε πολύ καλό επίπεδο, με πολλά Εξαίρετος (V) στην Γερμανία, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και εκτροφείς που δυστυχώς δεν προσέχουν καθόλου την ανατομία.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να μην κάνουμε διαχωρισμό μεταξύ γκρι και μαύρου-καστανού και να ακολουθήσουμε μια ιδέα που ξεκίνησε πριν από 100 χρόνια.
