Κείμενο: Μαρία Γκινάλα
Δυό λόγια για τους πάρα πολλούς που κατά καιρούς μου ζητούν κουτάβι ή συμβουλές και βοήθεια για απόκτηση Μολοσσού (Μ. Δανού). Κυρίες & Κύριοι ΔΕΝ είστε όλοι κατάλληλοι να αναθρέψετε ΤΟΣΟ απαιτητικά κουτάβια, όσο και να το νομίζετε ή να το θέλετε. Όταν είσαστε εργένηδες, λείπετε πολλές ώρες, ή πρόσβαση στο σπίτι σας περιλαμβάνει σκάλες – ή Ξ Ε Χ Α Σ Τ Ε το ή καταλάβετε ότι πρέπει να πάρετε ΕΝΗΛΙΚΟ σκύλο και να ξεχάσετε τις βλακείες του στυλ “θέλω να το μεγαλώσω εγώ όπως θέλω από κουτάβι”. Γιατί ; αν δεν το μεγαλώσετε εσείς…θα σας φάει ; ή θα σας πέσει….το πουλί ; Κάθε τόσο ενήλικοι Μ. Δανοί καταλήγουν στις φιλοζωικές και αναζητούν τους ΤΥΧΕΡΟΥΣ που θα υιοθετήσουν ένα σκύλο από δεύτερο χέρι.
Ο ενήλικος Μ.Δανός είναι ότι καλύτερο θα μπορούσε να σας συμβεί : να υιοθετήσετε δηλαδή ένα τετράποδο άγγελο χωρίς τα ρίσκα της ανάπτυξης του κουταβιού (που αν είσαστε πρωτάρηδες δε μπορείτε να διανοηθείτε πόσο μεγάλα είναι, με κίνδυνο να χαλάσετε το κουτάβι σας από άγνοια και απειρία και μ@λ@ακισμένες συμβουλές άσχετων) – δηλαδή μια win-win περίπτωση. Αφήστε λοιπόν τα κόμπλεξ και τις τσιριμόνιες και κάντε το ΚΑΘΗΚΟΝ σας – αλλιώς, χωρίς περιστροφές, η φυλή δεν είναι για σας. Ο επόμενος που θα μου ζητήσει βοήθεια και θα αρνηθεί να υιοθετήσει ενήλικο θα φάει όχι μόνο πόρτα στα μούτρα από μένα αλλά και από όλους όσους γνωρίζω στη φυλή, μαζί με ένα ξεγυρισμένο σιχτίρισμα. Αν δεν καταδέχεστε να πάρετε σκύλο που έχει ανάγκη – δεν αξίζετε σκύλο. Ελπίζω να έγινα σαφής..
Σημείωση: κατά την ταπεινή μου γνώμη τα ανωτέρω ισχύουν για όλες τις ράτσες και όλους τους σκύλους
