Κείμενο-Φώτο: kynology.gr
Αντίθετα με τους ανθρώπους, ο σκύλος είναι ζώο ρουτίνας. Εκείνο που του εξασφαλίζει την ψυχική και πνευματική ισορροπία είναι η σταθερότητα και η συνέπεια. Δεν γνωρίζει το «μερικές φορές», το «ίσως» και το «εάν». Θέλει και πρέπει να γνωρίζει από την αρχή της συμβίωσης του μαζί μας, τι επιτρέπεται και το όχι, τι θεωρούμε επιθυμητό και τι όχι. Πρέπει λοιπόν, εμείς οι ίδιοι να ξεκαθαρίσουμε πρώτα στον εαυτό μας και μετά στο σκύλο. Εάν π.χ. επιτρέπεται να ανεβαίνει στο κρεβάτι μας ή τον καναπέ, εάν επιτρέπεται να πηδάει επάνω μας με τα μπροστινά του πόδια, εάν επιτρέπεται να ζητιανεύει από το τραπέζι και εάν θα μοιραζόμαστε μαζί του φαγητό εν’ όσο γευματίζουμε και πολλά άλλα…. Η απόφαση είναι προσωπική του καθενός (αν και προσωπικά ψηφίζω όχι σε όλα τα παραπάνω), όμως το σημαντικότερο είναι η συνεπής τήρησή τους και όχι η κατά περίπτωση. Εκτός εάν εσείς περιμένετε ο σκύλος σας να μπορεί να διαχωρίσει πότε εσείς φοράτε κοστούμι (οπότε απαγορεύεται να πηδάει επάνω σας) και πότε τζιν (οπότε επιτρέπεται…)! Ναι, είναι ευφυής, όχι σχιζοφρενής! Αυτό είναι αποκλειστικά ανθρώπινο προνόμιο….
