Του Μιχάλη Στεφανογιάννη, Κτηνίατρου
Το στόμα του σκύλου μου μυρίζει πολύ έντονα. Τι να κάνω;
Η κακοσμία του στόματος είναι πολύ συχνό πρόβλημα στο σκύλο. Οφείλεται στη σήψη των υπολειμμάτων των τροφών που παραμένουν ανάμεσα στα δόντια για μεγάλο χρονικό διάστημα και πάντα συνοδεύεται από παθήσεις του στόματος, όπως στοματίτιδα, ουλίτιδα και περιοδοντίτιδα. Το πρόβλημα είναι εντονότερο σε μεγάλης ηλικίας ζώα και σχετίζεται με το είδος της τροφής, την άμυνα του ζώου, και την πρόληψη ή όχι από πλευράς ιδιοκτήτη.
Πράγματι, όλων των ζώων το στόμα δεν μυρίζει με την ίδια ένταση. Ζώα που διατρέφονται με μαλακής σύστασης τροφές έχουν εντονότερο πρόβλημα, ενώ αυτό είναι σχεδόν ανύπαρκτο σε ζώα που διατρέφονται με κόκαλα. Αρχικά θα πρέπει να γίνει επίσκεψη στον κτηνίατρο, ο οποίος και θα αποφασίσει αν θα προχωρήσει ή όχι σε καθαρισμό δοντιών με ξέστρο ή υπερήχους. Πρέπει στη συνέχεια να γίνεται συντήρηση από πλευράς ιδιοκτήτη με ειδικές οδοντόβουρτσες και οδοντόκρεμες για σκύλους, κάθε 2-3 ημέρες. Κάτι τέτοιο βέβαια είναι δύσκολα ανεκτό από ενήλικα ζώα, ενώ είναι πολύ καλά τα αποτελέσματα όταν ξεκινάμε από μικρή ηλικία.
Στο εμπόριο υπάρχουν και διάφορα άλλα προϊόντα, όπως μπισκοτάκια ή άλλα παιχνίδια, που καθώς τα μασάνε τα ζώα, απομακρύνουν έμμεσα τα υπολείμματα των τροφών από τα δόντια. Φαρμακευτική αγωγή από μόνη της, λύνει το πρόβλημα μόνο προσωρινά.
Να κάνω στείρωση στο ζώο μου ή όχι;
Με τον όρο στείρωση ονομάζουμε την επέμβαση που έχει σκοπό την αδυναμία σύλληψης και γέννησης από πλευράς θηλυκού, και αδυναμία γονιμοποίησης από πλευράς αρσενικού. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι στείρωσης, από τους οποίους καλύτερος είναι αυτός που οδηγεί σε αφαίρεση των όρχεων στα αρσενικά (ορχεκτομή). Η μη διενέργειά της, οδηγεί τις περισσότερες φορές σε ανεπιθύμητες κυήσεις, όσο και να προσέχουμε κατά τη διάρκεια που το σκυλί μας βρίσκεται σε οίστρο!
Εάν δεν μας ενδιαφέρει η αναπαραγωγική ικανότητα του ζώου μας, η στείρωση είναι ότι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε, γιατί βοηθάμε να μην δημιουργούνται νέα αδέσποτα, ενώ απαλλάσσουμε το θηλυκό σκυλί από ένα σύστημα, το γεννητικό, που μόνο προβλήματα δημιουργεί, όπως ενδομητρίωση, πυόμητρα, ορμονικές διαταραχές. Πρέπει μόνο να έχουμε το νου μας, γιατί ζώα που στειρώνονται έχουν τάση να γίνονται παχύσαρκα, γεγονός που αποφεύγεται με προσεκτική διατροφή.
Τα αρσενικά γίνονται λιγότερο επιθετικά, ενώ ισχύουν τα ίδια με τα θηλυκά στο θέμα της παχυσαρκίας. Η στείρωση πρέπει να γίνεται σε ζώα ενήλικα μόνο, διαφορετικά μπορεί να έχουμε επιβράδυνση ή και αναστολή της ανάπτυξης.
Η επίπτωση της στείρωσης στο χαρακτήρα του ζώου είναι μικρή και πάντα προς την πλευρά της ηρέμησης λόγω απώλειας των γεννητικών ορμονών.
Έχω έναν αρσενικό σκύλο με έντονες σεξουαλικές ορμές. Θα έχει πρόβλημα αν δεν ζευγαρώσει ποτέ;
Η σεξουαλική δραστηριότητα του αρσενικού σκύλου ρυθμίζεται ορμονικά. Οι υπεύθυνες ορμόνες για αυτό είναι τα ανδρογόνα (τεστοστερόνη) και σε πολύ μικρότερο βαθμό τα οιστρογόνα. Παρότι τα τελευταία είναι ορμόνες των θηλυκών, υπάρχουν και στα αρσενικά και μάλιστα επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τη συμπεριφορά τους.
Πολλά σκυλιά ασχολούνται έντονα με χαλάκια, παιχνίδια, μαξιλάρια, ακόμα και με τα πόδια των ιδιοκτητών τους ή ξένων επισκεπτών του σπιτιού, τα οποία και βάζουν κάτω από το σώμα τους κάνοντας την κίνηση του ζευγαρώματος και μερικές φορές εκσπερματώνουν. Αυτή η συμπεριφορά παραμένει για όλη τη ζωή και χαρακτηρίζει μερικά σκυλιά. Εάν ένα σκυλί δεν ζευγαρώσει ποτέ, δεν πρόκειται να πάθει το παραμικρό. Εξάλλου, μετά από κάθε φορά που θα ζευγαρώσει ένα αρσενικό, θέλει πολύ απλά να ξαναζευγαρώσει. Η τάση αυτή γίνεται πιο έντονη όταν έρθει σε επαφή με κάποιο θηλυκό που βρίσκεται σε οίστρο. Σίγουρα δεν είναι ευχάριστο να βλέπουμε ένα ζώο να θέλει πολύ κάτι και να μην το έχει, αλλά είναι σίγουρο ότι δεν θα έχει την παραμικρή επίπτωση στην υγεία του.
Τι ρόλο παίζουν τα κόκαλα στη διατροφή του σκύλου;
Τα κόκαλα αποτελούσαν για πολλά χρόνια τη βασική διατροφή των σκύλων. Με την πρόοδο της κτηνιατρικής επιστήμης, τα κόκαλα σαν τροφή μπαίνουν ολοένα στο περιθώριο. Ακούμε συχνά από ανθρώπους μεγάλης ηλικίας να μην συμφωνούν με τις τροφές που συστήνουν οι επιστήμονες, αλλά και οι εταιρείες παρασκευής τυποποιημένων τροφών. Και έχουν δίκιο μέχρι κάποιο σημείο, γιατί αυτοί μεγάλωσαν πλήθος σκύλων σχεδόν αποκλειστικά με κόκαλα, χωρίς να παρατηρήσουν απώλειες. Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι.
Το κόκαλο σαν τροφή, από θρεπτικής άποψης δεν προσφέρει σχεδόν τίποτα στο σκύλο. Ίσως ασβέστιο, το οποίο όμως είναι ένα στοιχείο πολύ διαδεδομένο στη φύση. Στα σκυλιά αρέσουν πολύ τα κόκαλα, για πολλούς λόγους.
Έχουν έντονη οσμή, γεύση, αλλά κυρίως διάρκεια. Όταν αρχίζουν να «μασουλάνε» κάποιο κόκαλο, αφιερώνονται σε αυτό που κάνουν και συνήθως αδιαφορούν για ότι συμβαίνει στο περιβάλλον τους, εκτός και εάν νιώσουν ότι ενοχλούνται, οπότε μπορεί να γίνουν επιθετικά.. (ποτέ δεν βάζουμε χέρια κοντά στο στόμα του σκύλου που τρώει, αλλά κυρίως κόκαλα). Τα κόκαλα μόνο ζημιά κάνουν, ειδικά όταν χορηγούνται σε μεγάλες ποσότητες. Δεν είναι τυχαίο το ότι τα περισσότερα περιστατικά στομαχικού φόρτου παρατηρούνται το …Πάσχα!
Άλλα προβλήματα που μπορεί να παρατηρηθούν είναι εμφράξεις οισοφάγου, εμφράξεις εντέρου (ειλεός), γαστρική διάταση, φόρτος στομάχου, ακόμα και στροφή στομάχου, ενώ πιο ελαφρές παθολογικές καταστάσεις όπως οξεία ή χρόνια γαστρίτιδα, παρατηρούνται κάθε ημέρα, με σποραδικούς εμετούς. Ακόμα, τα κόκαλα καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος στο στομάχι για πολύ χρόνο, με αποτέλεσμα τα ζώα να μην λαμβάνουν άλλες τροφές που τους είναι απαραίτητες. Τα κόπρανα των ζώων που διατρέφονται με κόκαλα, σχηματίζουν κοπρομάζες σκληρές σαν πέτρες μέσα στο έντερο, και χρώματος λευκού έως γκρίζου, που οδηγούν σε επαναλαμβανόμενα επεισόδια δυσκοιλιότητας.
Συμβουλή: Μην δίνετε κόκαλα στα σκυλιά σας. Μόνο κακό τους κάνετε και τίποτε άλλο. Προτιμάτε ποικιλία τροφών, ώστε τα ζώα να παίρνουν με τις τροφές όλα εκείνα τα συστατικά που τους είναι απαραίτητα. Εάν τους δίνετε ξηρές τροφές, προτιμάτε τροφές επώνυμες και καλής ποιότητας. Όσο πιο φτηνή είναι μια τροφή του εμπορίου, τόσο πιο χαμηλής ποιότητας είναι.
Κάνει να δίνω γλυκά στο σκύλο μου;
Στο σκύλο ισχύει ακριβώς ότι και στον άνθρωπο στο θέμα των γλυκών. Τα γλυκά περιέχουν σε μεγάλη ποσότητα ζάχαρη, που περιέχει γλυκόζη και προσδίδει ενέργεια στον οργανισμό. Όπως λοιπόν είναι απαραίτητη στον άνθρωπο, άλλο τόσο είναι και στο σκύλο. Έχουν όμως παρουσιαστεί σοβαρά προβλήματα σε σκυλιά, μερικές φορές τόσο σοβαρά, που φτάνουν μέχρι την τύφλωση λόγω σακχαρώδους διαβήτη. Τα κρούσματα όμως αυτά είναι σποραδικά και παρατηρούνται κυρίως σε ζώα που δεν ελέγχονται σωστά, και κυρίως σε σπίτια όπου υπάρχουν παιδιά ή ηλικιωμένοι. Είναι βέβαιο ότι όταν ένα ζώο τρώει περιστασιακά από ένα σοκολατάκι, δεν θα πάθει ποτέ τίποτα από αυτό. Εάν όμως τρώει κάθε μέρα από ένα- δυο σοκολατάκια ή μια σοκολάτα, τότε είναι επίσης βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα δημιουργηθεί πρόβλημα. Ισχύει και εδώ λοιπόν το ότι στα πάντα πρέπει να υπάρχει κάποιο μέτρο και να αποφεύγονται οι καταχρήσεις.
Τροφή ξηρή τυποποιημένη ή μαγειρευτό φαγητό;
Πρόκειται για ερώτηση ρουτίνας. Ένας σκύλος για να μεγαλώσει σωστά αλλά και για να συντηρηθεί, έχει ανάγκη από πλήθος θρεπτικών ουσιών που του παρέχονται με τις τροφές. Οι βιομηχανοποιημένες τροφές έχουν πλεονεκτήματα σε σχέση με το μαγειρευτό φαγητό. Περιέχουν όλα εκείνα τα θρεπτικά συστατικά που είναι απαραίτητα για το σκύλο, απαλλάσσουν τους ιδιοκτήτες από τη διαδικασία του μαγειρέματος και είναι μεγάλη ευκολία κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, καθώς και για τους ιδιοκτήτες που έχουν μεγαλόσωμα ζώα. Όμως ποιοτικά όλες οι ξηρές τροφές δεν είναι ίδιες. Στο εμπόριο κυκλοφορούν διάφοροι τύποι που απευθύνονται σε όλα τα βαλάντια, υπερτερώντας βέβαια οι ακριβές, ποιοτικά. Έχουν επίσης ημερομηνία λήξης, είναι ευαίσθητες στην υγρασία και τον αέρα, με αποτέλεσμα να αλλοιώνονται αν δεν καταναλωθούν σε εύλογο χρονικό διάστημα.
Το μαγειρευτό από την άλλη, λόγω της μεγαλύτερης περιεκτικότητας σε υγρασία είναι πιο νόστιμο, με αποτέλεσμα να καταναλώνεται από τα ζώα πιο ευχάριστα. Πρέπει όμως να υπάρχει ποικιλία συστατικών για να προσλαμβάνουν τα ζώα ότι τους είναι απαραίτητο. Επίσης πρέπει κάθε 2-3 μέρες να ανανεώνεται γιατί αλλοιώνεται πιο εύκολα. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο τύπος της τροφής που θα χορηγεί ο κάθε ιδιοκτήτης στο ζώο του είναι προσωπική επιλογή.
