Του Γιώργου Κωστόπουλου, εκπαιδευτή σκύλων- ειδικού συμπεριφοράς
Φώτο: Ν. Φωτακόπουλος
Τα σκυλιά δεν έχουν τίποτα εναντίον των νεογέννητων παιδιών και σε καμία περίπτωση δεν χρειάζεται να αποχωριστούμε τον σκύλο όταν ένα μωρό έρθει στην οικογένεια. Όπως όλες οι προκαταλήψεις και φοβίες έτσι και αυτή έχει βαθιές ρίζες και εύκολη διαιώνιση που εκφράζεται στις μέρες μας με την πανικόβλητη ερώτηση όλων σε όσους γονείς περιμένουν παιδί. «Και με τον σκύλο τι θα κάνετε;» Και εάν μεν η μέλλουσα μητέρα και πατέρας είναι ζωόφιλοι, γνώστες βασικών αρχών συμπεριφοράς του σκύλου και βράχοι αντοχής απέναντι στην άγνοια και προκατάληψη έχει καλώς. Εάν όμως όχι…; Σύντομα η πίεση του περιβάλλοντος θα αρχίσει να γίνεται εντονότερη, αμφιβολίες και ερωτηματικά θα κάνουν την εμφάνισή τους και πολύ πιθανό ο δυστυχής σκύλος να βρεθεί σε άλλα χέρια ή δεμένος στην ταράτσα, αν όχι στο δρόμο, χωρίς να μπορεί κανείς να του εξηγήσει το γιατί, ή να του δώσει να καταλάβει την έννοια των λέξεων υστερία, φοβία, προκατάληψη και άλλων ευγενών εκφράσεων της ανθρώπινης ψυχολογίας.
Στις σπάνιες περιπτώσεις που έχει εκδηλωθεί κάποιο πρόβλημα στη συμπεριφορά του σκύλου μετά την άφιξη του παιδιού, αυτό εστιάζεται σε δύο κυρίως παράγοντες, για τους οποίους υπεύθυνοι είμαστε εμείς: α) στέρηση προνομίων και β) δημιουργία κλίματος φοβίας και νευρικότητας.
Στη πρώτη περίπτωση ο σκύλος απολάμβανε όλη την τρυφερότητα, προσοχή και προνόμια της οικογένειας. Περιφερόταν πιθανόν σε όλο το σπίτι, όλοι του μιλούσαν, τον χάιδευαν και τον πήγαιναν συχνά βόλτα. Και ξαφνικά κανείς δεν του δίνει σημασία, όλοι λείπουν ή βρίσκονται σε ένα δωμάτιο με κλειστή πόρτα. Ένα δωμάτιο στο οποίο εκείνος ξάπλωνε και απολάμβανε τον ύπνο του μέχρι τότε…
Και όλα αυτά εξαιτίας αυτού του καινούριου «κουταβιού» το οποίο όλοι δείχνουν να αγαπούν περισσότερο από εκείνον τώρα…
Ο δεύτερος παράγων σχετίζεται με την φοβία των γονιών ότι ο σκύλος θα βλάψει με διάφορους τρόπους το παιδί. Πόρτες ανοίγουν και κλείνουν νευρικά, φωνές και πιθανόν τιμωρία στον δύστυχο σκύλο που θελήσει από περιέργεια να εξερευνήσει τι συμβαίνει μέσα στο σπίτι.
Όλα αυτά δημιουργούν σταδιακά ένα αρνητικό κλίμα και προδιάθεση. Τα πράγματα είναι απλά. Μην αλλάξετε κατά το δυνατόν τη ρουτίνα σε σχέση με τον σκύλο και προσπαθείτε σε κάθε περίπτωση να τον κάνετε να αισθάνεται εξίσου σπουδαίος με πριν, εξίσου επιθυμητός, εξίσου σημαντικός.
Το συντομότερο δε δυνατό μετά την άφιξη του μωρού στο σπίτι ακολουθήστε την εξής διαδικασία: α) τη στιγμή που ο σκύλος βρίσκεται σε κάποιο δωμάτιο κλείστε διακριτικά τη πόρτα και απομονώστε τον, β) τοποθετήστε το μωρό επάνω σε ένα καναπέ, πολυθρόνα ή το κρεβάτι έτσι ώστε να μπορεί να το μυρίσει, γ) ανοίξτε τη πόρτα του δωματίου του σκύλου και αφήστε τον να σας ακολουθήσει στο δωμάτιο με το παιδί, χωρίς να του πείτε τίποτα ή να δώσετε καμία σημασία στο γεγονός. Προσποιηθείτε ότι κάνετε κάτι άλλο και αφήστε τον σκύλο να μυρίσει και εξερευνήσει το μωρό για όση ώρα θέλει, χωρίς να παρεμβαίνετε. Για όσους αισθάνονται φόβο ότι ο σκύλος θα βλάψει το παιδί (πιθανότητα άκρως απίθανη, όμως σημασία δεν έχει τι πιστεύω εγώ, αλλά εσείς) χρησιμοποιήστε φίμωτρο, στο οποίο θα έχετε φυσικά συνηθίσει σταδιακά τον σκύλο από πριν. Το σημαντικό είναι η όλη γνωριμία να μην περιλαμβάνει καθόλου συναισθηματική φόρτιση, δ) όταν ο σκύλος τελειώσει την εξερεύνηση καλέστε τον κοντά σας (θυμίζω εσείς προσποιείστε ότι πλένετε τα πιάτα, ότι διαβάζετε ένα βιβλίο κ.λ.π.) χαϊδέψτε τον και δώστε του ένα μπισκότο, ε) για το επόμενο πεντάλεπτο συνεχίστε να ασχολείστε με τον σκύλο ή με κάτι άλλο στο ίδιο δωμάτιο, ΟΧΙ με το μωρό.
Αργότερα μπορείτε να «συστήσετε» επισήμως το μωρό στον σκύλο για λίγο, χωρίς ιδιαίτερες εκφράσεις και πάντα χαϊδεύοντας τον σκύλο (όχι το μωρό) για την καλή συμπεριφορά του. Μπορείτε ακόμα να χρησιμοποιήσετε και τροφή σαν επιβράβευση.
Μια σχέση ζωής έχει μόλις ξεκινήσει.
