της Sonia Pagani
Το τυπικό χαρακτηριστικό του Γιόρκσαϊρ Τέρριερ είναι το τρίχωμά του. Η υφή της τρίχας, η στερεότητα, οι χρωματικές αποχρώσεις είναι χαρακτηριστικά συνυφασμένα με την φυλή και διαχωρίζουν ακόμα και τις διαφορετικές γενεαλογικές γραμμές.
Εάν θεωρήσουμε ότι γενετικά, μόνον διά το χρώματος του τριχώματος συμμετέχουν περισσότερα από δέκα γονίδια, εύκολα γίνεται αντιληπτό πόσο δύσκολο είναι να υπάρξει ομοιογένεια στον τύπο.
Εάν λάβουμε υπ΄όψιν την επίδραση άπειρων φυλών που συνέβαλαν στην γέννηση του “Yorkie”, γίνεται κατανοητή η δυσκολία τού να υπάρξει ένα τρίχωμα που να ανταποκρίνεται απόλυτα στις απαιτήσεις του προτύπου.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό να βλέπεις να παρελαύνει ένα “Yorkie” στον στίβο με τρίχωμα σωστό σε χρωματικές αναλογίες με μεταξένια και φωτεινή υφή , με τρίχα καλής σύστασης που πέφτει ωραία ήδη εκφράζοντας την προσπάθεια του εκτροφέα και ικανοποιεί την όραση αυτού που το κρίνει.
Μεγάλη βαρύτητα έχει επίσης η κατασκευή, η έκφραση, το κράτημα των αυτιών και η κίνηση, όμως ένα άτομο που έχει αυτές τις ιδιότητες αλλά δεν έχει ένα ωραίο τρίχωμα δεν θα μπορεί ποτέ να είναι ένα εξαίρετο Yorkie.
Θα εξετάσουμε τώρα τις διάφορες χρωματικές αποχρώσεις που συναντώνται συνήθως. Σημαντικό είναι το τρίχωμα να είναι ολοκληρωμένο ως προς τον χρωματισμό και την υφή πράγμα που γίνεται με την ενηλικίωση του σκύλου και περίπου στην ηλικία τριών ετών.
Γκρίζο ατσαλιού σκούρο μεταξένιο.
Ως προς την απόχρωση και την σύσταση είναι το πιο σωστό τρίχωμα. Το γκρίζο απλώνεται από την ινιακή απόφυση στην ρίζα της ουράς η οποία έχει πάντα την άκρη πιο σκούρα. Η υφή θυμίζει ένα λεπτό μεταξωτό φύλλο στην αφή μα με ένα πάχος που δίνει πυκνότητα και βάρος στο τρίχωμα κάνοντάς το να πέφτει συμπαγές και προσκολλημένο στο σώμα.
Γκρίζο-ασημί
Η σύσταση θυμίζει εκείνη του γκρίζου-σκούρου μα έχει ελαφρές πτυχώσεις. Το χρώμα είναι πολύ ανοικτό. Ως προς την υφή του τριχώματος μπορούμε να έχουμε παραλλαγές που το απομακρύνουν από το ζητούμενο του προτύπου.
Υφή βαμβακοειδής
Είναι ένα τρίχωμα πιο ακατέργαστο από το μεταξένιο με τάση να είναι ελαφρό χωρίς πυκνότητα που τείνει να φουσκώνει αν και μπορεί να είναι σωστό με μια καλή περιποίηση. Σε κάθε περίπτωση δεν προκύπτει ποτέ καλά συνδεδεμένο με το σώμα και ως εκ τούτου πρέπει να υποβιβάζεται κατά την κρίση.
Τρίχωμα τραχύ
Τρίχωμα γερό και σκληρό που με την ανάπτυξη τείνει να καταστρέφεται και δεν φθάνει το επιθυμητό μήκος. Συνήθως είναι μαύρο και το κοκκινωπό είναι χρώματος κεραμιδί ομοιόμορφο χωρίς να αλλάζει όταν το ζώο ενηλικιωθεί.
Τρίχωμα μαλλώδες
Αυτό το τρίχωμα δημιουργεί τα μεγαλύτερα προβλήματα στην εκτροφή. Υπερβολικά μαλακό, μάλλινης σύστασης, γενικά μαύρο με κοκκινωπό αμυδρό ανάμεικτο με μαύρες ή γκρίζες τρίχες, παρουσιάζεται ελαφρώς σγουρό στις άκρες που τείνουν προς το μαονί. Ο όγκος είναι υπερβολικά άφθονος και εξαπατά τον τυχαίο παρατηρητή. Το συναντάμε συχνά με σωστές κατασκευές, καλά κεφάλια και καλή κίνηση. Αυτό το τρίχωμα, κυρίαρχο γενετικά, τείνει να επιβληθεί στα άλλα είδη τριχώματος και γι΄ αυτό πρέπει αποκλείεται.
Ένας καλός παρατηρητής και γνώστης της φυλής, ιδιαίτερα ένας καλός κριτής πρέπει να δείχνει την σωστή βαρύτητα στην σύσταση (ποιότητα) του τριχώματος με μια προσεκτική εκτίμηση, τρίβοντας την τρίχα στα δάκτυλα από την βάση ως την άκρη και παρατηρώντας πώς γυρίζει στην θέση της. Οι αγγλοσάξονες κυρίως κριτές ανασηκώνουν επανειλημμένα με προσοχή το τρίχωμα με βούρτσα.
Σωστό συμπλήρωμα σε ένα τρίχωμα με καλό χρωματισμό είναι οι κοκκινωπές αποχρώσεις. Στο κεφάλι πρέπει να είναι ένα χρώμα χρυσό ανοικτό, φωτεινό, weddingring όπως λέγουν οι Άγγλοι. Το χρώμα πρέπει να είναι πιο έντονο στα πλάγια του κεφαλιού, κάτω και πίσω από τα αυτιά και στο ρύγχος. Πρέπει οπωσδήποτε να είναι πάντα πιο σκούρο στην βάση και να ξανοίγει προς τις άκρες. Ελάττωμα υποβιβασμού είναι το κοκκινωπό χωρίς αποχρώσεις, ένας μόνο ενιαίος χρωματισμός (black-tan) που κάνει την έκφραση σκληρή. Το κοκκινωπό πρέπει να περιορίζεται στις χαρακτηριστικές περιοχές που περιγράφει το στάνταρτ, να είναι καθαρό και χρώματος καλά καθορισμένου.
Η ηλικία του σκύλου είναι καθοριστικής σημασίας στην αξιολόγηση επειδή σε νεαρή ηλικία το κοκκινωπό είναι συχνά αμυδρό και τονίζεται μόνον με την ωριμότητα. Το τρίχωμα χρειάζεται φροντίδες και συνεχείς περιποιήσεις που διατηρούν την ακεραιότητα και την φωτεινότητά του.
Καταλήγοντας όπως λέγουν και οι Άγγλοι: “μηδέν πόδια, μηδέν άλογο” για τον φίλο μας: “μηδέν τρίχωμα, μηδέν Yorkie”.
