Κείμενο: Αννα Βαλτζόγλου
Ο εξυπνότερος σκύλος σύμφωνα με τα λεγόμενα πολλών, που προέρχεται από τη Γαλλία και διαθέτει μια εξαιρετική προσωπικότητα και έναν καταπληκτικό χαρακτήρα, μα που πάνω από όλα δίνει στον υποψήφιο ιδιοκτήτη του ένα μοναδικό προνόμιο. Το προνόμιο της επιλογής του μεγέθους που του ταιριάζει…..
ΙΣΤΟΡΙΑ- ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ
Συχνά ακούγεται η αναφορά της ονομασίας Γαλλικό Κανίς και υποθέτουμε πως η φυλή κατάγεται από τη Γαλλία. Η φυλή πάντως έχει αρχαίες ρίζες και η ιστορία της χάνεται κάπου στο Μεσαίωνα, γύρω στον 15ο αιώνα, όπου και εμφανίζεται σε αναφορές ρωμαϊκών έργων τέχνης και εγγράφων. Πηγαίνοντας πιο πίσω στο χρόνο, συναντάμε μορφές σκύλων που μοιάζουν με το Κανίς, επάνω σε ρωμαϊκούς τάφους και σε νομίσματα των αρχαίων Ελλήνων. Όμως επειδή κανείς δεν έχει καταφέρει να αποδείξει με επιτυχία την ακριβή καταγωγή του Κανίς, όσον αφορά τα σύγχρονα Κανίς, πιστεύεται ότι προέρχονται ταυτόχρονα από τη Γερμανία, τη Γαλλία και τη Ρωσία.
Στη Γερμανία ονομάζονταν Pudel, που σημαίνει πλατσούρισμα στο νερό, και οι σκύλοι ήταν πιο βαρυκόκαλοι από αυτούς της Γαλλία και της Ρωσίας. Στη Γερμανία επίσης τα Κανίς υπήρχαν σε δύο τύπους όσον αφορούσε το τρίχωμά τους, το σγουρότριχο Κανίς και το Κανίς με το τρίχωμα σαν κορδόνι.
Το ρωσικό Κανίς ήταν ψηλότερο και πιο φίνο, ενώ έμοιαζε πολύ με το Γκρέϋχαουντ σε εμφάνιση. Τα γαλλικά σκυλιά είχαν πιο λεπτά κόκαλα από αυτά της Γερμανίας και ονομάζονταν Caniche, από τη λέξη canard που σημαίνει πάπια. Τα πολλά και διαφορετικά ονόματα της φυλής είναι ένα στοιχείο για την καταγωγή τους που περιπλέκει τα πράγματα.
Η χρήση τους ήταν κυρίως στο υδρόβιο κυνήγι, στο οποίο και οφείλεται και το παραδοσιακό κούρεμα της φυλής που εξυπηρετούσε εργασιακή λειτουργία. Το στήθος και ο θώρακας αφήνονταν μακρύτριχοι για να προστατεύονται από το κρύο, ενώ τα σκέλη ξυρίζονταν για να διευκολύνεται ο σκύλος στο κολύμπι. Εκτός από το κυνήγι, η φυλή εκτελούσε και διάφορα «τρυκ» στο τσίρκο ή συνόδευε πολλούς πλανώδιους μουσικούς. Σιγά- σιγά κατέκτησε τη γαλλική αριστοκρατία και άρχισε να γίνεται πολύ δημοφιλές. Μάλιστα τόσο αγαπητή ήταν η φυλή που ο βασιλιάς Λουδοβίκος XVI επιστράτευσε το διάσημο ζωγράφο FranciscodeGoya για να απεικονίσει στον καμβά τα Κανίς της συζύγου του Μαρίας Αντουανέττας. Κατά τη διάρκεια των επαναστατικών πολέμων τα Κανίς εξαπλώθηκαν σε όλη την Ευρώπη.
Στην Αγγλία η φυλή φτάνει το 1896, όπου ήταν ήδη γνωστή από τον 17ο αιώνα από τις επισκέψεις πλανόδιων, και γίνεται αποδεκτή από τον κόσμο. Μάλιστα τα Κανίς είχαν ήδη αποκτήσει τη φήμη των μανιταρόσκυλων, αφού πολλοί συλλέκτες μανιταριών χρησιμοποιούσαν τους σκύλους αυτούς για την εύρεση των πολύτιμων και νόστιμων συγχρόνως μανιταριών, περισσότερο γνωστών ως τρούφες.
Το 1887 η φυλή κάνει την εμφάνισή της στην Αμερική, όπου αρχίζει να κερδίζει έδαφος και σιγά- σιγά αρχίζουν να εμφανίζονται σε κυνολογικές εκθέσεις όλες οι ποικιλίες της φυλής. Το 1931 ιδρύεται ο Αμερικανικός Όμιλος για τη φυλή, ενώ το πρότυπό της έχει ήδη αναγνωρισθεί. Στη δεκαετία του 60 το Κανίς φτάνει στο σημείο να είναι ο δημοφιλέστερος σκύλος στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ
Είναι σκύλος πανέξυπνος και με εκπληκτικό δείκτη ευφυΐας. Δεν υπάρχουν όρια στο τι μπορεί να διδαχθεί και να κάνει τέλεια ένα Κανίς. Η ιδιαίτερη προσωπικότητα του καθενός είναι ατομική υπόθεση και εξαρτάται επίσης από το μέγεθός του, αλλά τα Κανίς γενικά είναι πολύ εύστροφα, παρατηρητικά, ικανά να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να επινοήσουν τα πάντα. Είναι άφοβα και πολύ θαρραλέα, ενώ είναι πολύ «μεγάλα» σε χαρακτήρα για το μέγεθός τους. Δεινοί κολυμβητές και εξαίρετοι θηραματοφόροι, ικανότατα κυνηγόσκυλα.
Σκύλος αφοσιωμένος και πιστός, δραστήριος, με τεράστια ενεργητικότητα, πρόθυμος, έτοιμος για όλα, και ιδιαίτερα χαρισματικός. Θα κάνει τα πάντα για να κερδίσει την προσοχή σας και τα χάδια σας, ενώ θα σας ανταμείψει με το ταλέντο του στην «υποκριτική τέχνη». Τα Κανίς ανέκαθεν διέπρεπαν στα τσίρκο εκτελώντας αμέτρητα τρυκ και διασκεδάζοντας τον κόσμο. Σκύλος προσαρμοστικός που ταιριάζει σε όλους τους ανθρώπους και είναι πρόθυμος να ακολουθήσει τους ρυθμούς της ζωής των οικείων του. Παρόλα αυτά απεχθάνεται τη μοναξιά και θέλει να βρίσκει διέξοδο στην ενεργητικότητά του αλλιώς μπορεί να γίνει ένας σκύλος μονόχνωτος και καταστροφικός. Αγαπά να βρίσκεται κοντά στους οικείους του και θα νιώσει το ίδιο καλά αν σας παρακολουθεί την ώρα που εσείς ξεκουράζεστε ή αν βρίσκεται κουλουριασμένο στα πόδια σας και χαίρεται τα χάδια σας. Φτάνει να βρίσκεται κοντά σας. Εκπαιδεύσιμος, δεν θα αρνηθεί να εκτελέσει όποια εντολή και αν του δώσετε, κοινωνικός και φιλικός με τους ξένους, τα παιδιά και άλλα κατοικίδια. Καθόλου επιθετικός, ακαταμάχητος σύντροφος και φίλος. Ένας σκύλος για κάθε τύπο και για κάθε περίσταση.
ΥΓΕΙΑ- ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ
Τα Κανίς έχουν εξαιρετική υγεία. Ζουν πολλά χρόνια και γεννούν πολλά κουτάβια. Βέβαια η καλή του υγεία είναι απόρροια της καλής του φυσικής κατάστασης και διαβίωσης. Το Κανίς χρειάζεται καλή και ισορροπημένη διατροφή και αρκετή άσκηση ώστε να μην γίνει παχύσαρκος και τεμπέλης. Οι υποψήφιοι ιδιοκτήτες πρέπει να ελέγχουν τους προγόνους όσον αφορά την ισχιακή δυσπλασία και τα οφθαλμικά προβλήματα, το σύνδρομο της γαστρικής διαστολής/ συστροφής, τα δερματολογικά προβλήματα, τη μετατόπιση επιγονατίδας κληρονομικής προδιάθεσης και την επιληψία. Το τρίχωμά του Κανίς χρειάζεται ιδιαίτερη περιποίηση και κούρεμα σε τακτά χρονικά διαστήματα, ενώ οι σκύλοι που συμμετέχουν σε εκθέσεις χρειάζονται ιδιαίτερο καλλωπισμό. Όλα τα Κανίς χρειάζονται κοινωνικοποίηση από νεαρή ηλικία και σταθερή αγωγή. Συμβιώνουν ιδανικά με όλες τις ηλικίες και αγαπούν την οικογενειακή ζωή. Δεν πρέπει να παραχαϊδευτούν γιατί μπορεί να μετατραπούν σε εγωιστές τυράννους που θα απαιτούν την προσοχή σας όλη την ώρα, αλλά δεν πρέπει και να παραμεληθούν για να μην γίνουν μελαγχολικά και καταστροφικά. Δύο συνομήλικα αρσενικά δύσκολα θα συμβιώσουν καλά μεταξύ τους και καλό θα είναι να μάθουν να είναι μαζί από νεαρή ηλικία.
ΓΕΝΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ
Το Κανίς χωρίζεται σε 4 μεγέθη: στο Κανίς Γίγας (45-60 εκ.), το Κανίς Μεσαίος (35-45 εκ.), το Κανίς Νάνος (28-35 εκ.) και το Κανίς Μινιατούρα (κάτω των 28 εκ.). Το χρώμα του Κανίς μπορεί να είναι λευκό, μαύρο, καστανό, γκρι ή βερυκοκκί. Το τρίχωμα μπορεί να είναι σγουρό ή με κορδόνια και επιδέχεται διάφορα είδη καλλωπισμού. Το κεφάλι είναι συνήθως σε καλή αναλογία με το σώμα, ενώ το κρανίο είναι καλοσμιλεμένο και το στοπ ελαφρά μαρκαρισμένο. Η μύτη προεξέχει και είναι καλά ανεπτυγμένη με καλά ανοιγμένα ρουθούνια, ενώ είναι μαύρου χρώματος στα μαύρα, λευκά και γκρίζα δείγματα και καστανή στα καστανά δείγματα. Τα χείλη είναι σφιχτά και οι σιαγόνες καλά ανεπτυγμένες. Τα μάτια έχουν μια ζεστή, σπινθηροβόλα έκφραση και φέρονται στο επίπεδο του στοπ ενώ αποκλίνουν ελαφρά και είναι σκούρου χρώματος. Τα αυτιά είναι σχετικά μακριά και πέφτουν στο ύψος των ζυγωματικών, ενώ είναι φαρδιά στη βάση τους και στρογγυλεύουν στις άκρες. Ο λαιμός είναι μέτριου μήκους, δυνατός και μυώδης και στηρίζει ψηλά το κεφάλι το οποίο φέρεται περήφανα. Το σώμα έχει γενικά καλές αναλογίες, το στήθος είναι βαθύ και φαρδύ και η ουρά φέρεται ψηλά στο επίπεδο των λαγόνιων οστών. Συνήθως κόβεται στο ένα τρίτο από το σώμα ή στο μέσο του φυσικού της μήκους στα σγουρά δείγματα. Τα σκέλη είναι ίσια, δυνατά και μυώδη, με μικρά και σταθερά πέλματα και η κίνηση είναι ελαφριά και αβίαστη.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
– A NEW OWNER’S GUIDE TO POODLES, Charlotte Schwartz, T.F.H.
– PET OWNER’S GUIDE TO THE POODLE, B. Cherry, Ringpress
THE COMPLETE POODLE, D. Dahl (Howell)
