ΟΝΟΜΑ: ΑμέρικανΣτάφφορντσαϊρΤέρριερ (American Staffordshire Terrier)
ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: Η.Π.Α.
ΚΑΤΑΤΑΞΗ: Πρότυπο F.C.I. No 286, Oμάδα 3 (Γαιοδύτες=Τέρριερς)
ΧΡΩΜΑ: Οποιοδήποτε (μονόχρωμο, δίχρωμο, ποικιλόχρωμο ή με “μπαλώματα” – αλλά περισσότερο από 80% λευκού, μαύρο-πύρινο ή συκωτί δεν ενθαρρύνονται).
ΜΕΓΕΘΟΣ: Αρσενικοί 46-48 εκ., θηλυκές 43-46 εκ. σε ύψος.
ΕΙΔΟΣ: Κυνηγός επιβλαβών, σύντροφος και φύλακας.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Είναι απόγονος των συνδυασμών “Μπουλ και Τέρριερ” φυλών που εισήχθησαν στις Η.Π.Α. από τη Βρετανία γύρω στα 1800 και συγγενής των Στάφφορντσαϊρ Μπουλ Τέρριερ και Μπουλ Τέρριερ. Πολλοί αγγλικοί φωλεοδύτες αναμίχθηκαν με το παλαιό τύπου Μπούλντογκ στην αναζήτηση ενός σκύλου που να συνδυάζει μαχητικότητα, στωικότητα στον κίνδυνο και θερμόαιμο ταμπεραμέντο. Στις Η.Π.Α. η εκτροφή επικεντρώθηκε στην αύξηση μεγέθους, για χρήση εναντίον κογιότ, λύκων και άλλων ισχυρών σαρκοβόρων. Το 1936 η φυλή έγινε δεκτή από τον Αμερικανικό Κυνολογικό Όμιλο και αποσχίσθηκε κυνοτροφικά από τα (μη αναγνωρισμένα) Αμερικάνικα Pit Bull Terriers που εκτρέφονταν με κύριο προορισμό τις αρένες των κυνομαχιών και άλλων αιματηρών ασχολιών. Ο ρόλος του σαν σύντροφος και σκύλος εκθέσεων επέφερε απάλυνση των επιθετικών του ενστίκτων και εξομάλυνε το ταμπεραμέντο του χαρίζοντας στο Α.Σ.Τ. ένα πιο ήπιο και κοινωνικό χαρακτήρα. Το 1972 διαχωρίστηκαν τα κυνοτροφικά αρχεία της φυλής από εκείνα του (αγγλικού) Στάφφορντσαϊρ Μπουλ Τέρριερ και σήμερα τα Α.Σ.Τ. που προέρχονται από υπεύθυνα κυνοτροφεία είναι αξιόπιστα και πολύ επιτυχημένα, δημοφιλή σκυλιά πολλαπλών καθηκόντων.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Έντονη προσωπικότητα, παροιμιώδες θάρρος και αυτοθυσία, ζωηρό ενδιαφέρον για το περιβάλλον και τα τεκταινόμενα, αφοσίωση και πίστη, έντονη επιθυμία να ευχαριστήσει τους οικείους του, υψηλή ανταπόκριση και θερμή ιδιοσυγκρασία.
ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ: Κυρίως τρεις – αγωγή, κοινωνικοποίηση, ιεράρχηση. Εκπαίδευση στην υπακοή, ωριμότητα και συνέπεια στο χειρισμό του, συντροφική προσέγγιση με θετική κινητοποίηση της καλής θέλησης που το Α.Σ.Τ. διαθέτει σε αφθονία. Πειθαρχία, με υπομονή και σταθερότητα χωρίς βιαιότητα ή εξώθηση του σκύλου σε εκνευρισμό. Οικογενειακή και κοινωνική εξοικείωση από μικρή ηλικία σε άλλα ζώα και σκυλιά. Η κοπή των αφτιών είναι προαιρετική, σαφώς άχρηστη και βάρβαρη πρακτική.
ΥΓΕΙΑ: Εξαιρετική όταν το ζώο γυμνάζεται επαρκώς και τρέφεται σωστά. Πιθανή εμφάνιση κληρονομικού καταρράκτη που πρέπει να ελέγχεται νωρίς (παρουσιάζεται σε ορισμένες γενεαλογικές γραμμές). Το Α.Σ.Τ. χρειάζεται σκληρά παιχνίδια για μάσηση, ιδιαίτερα όταν αλλάζει τα νεογιλά του δόντια. Η τροφή του πρέπει να είναι μέτρια σε πρωτεΐνη και να χορηγείται σε δύο ημερήσια γεύματα. Εύκολος στην φροντίδα του, κοντότριχος, μεσόμορφος και χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις περιποίησης.
ΙΔΑΝΙΚΕΣ ΣΥΜΒΙΩΣΕΙΣ: Ώριμοι κυνόφιλοι με πείρα σε φυλές αυτού του τύπου και σταθερή συμπεριφορά. Το Α.Σ.Τ. χρειάζεται δραστηριότητα και συντροφική, ομαδική άθληση σε μεγάλο βαθμό, αλλιώς βαριέται και γίνεται καταστροφικό. Αποδίδει ιδιαίτερα στην προχωρημένη υπακοή και τα κυνοφιλικά αθλήματα που εκμεταλλεύονται την υψηλή ευφυΐα και την προθυμία του χαρακτήρα του. Απαραίτητα σκύλος οικογένειας, είναι ανθρωποκεντρικός και χρειάζεται υπεύθυνη, έμπειρη αγωγή και ανατροφή.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ: Σκύλος με αυτοπεποίθηση, μεγάλο θάρρος και σωματική αντοχή. Ευθύς και τίμιος, διαθέτει μια έμφυτη φλόγα που πρέπει πάντοτε να βρίσκεται υπό έλεγχο και να μην εξωθείται ποτέ στα άκρα. Η μυϊκή του διάπλαση είναι εξαιρετική όταν ελέγχεται η τάση του για λαιμαργία. Εξαιρετική άσκηση γι’ αυτόν είναι το κολύμπι και τα παιχνίδια επαναφοράς. Πρέπει να ανατρέφεται συμβιωτικά με άλλα σκυλιά από μικρή ηλικία και να μάθει να σέβεται τη θέση του στην ιεραρχική δομή της οικογένειας.
ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ: Οποιαδήποτε μορφή εξώθησης με χρήση βίας, απομόνωση, συνθήκες εγκλεισμού και αντικοινωνικότητας, μακροχρόνιο δέσιμο ή απομάκρυνση του σκύλου από την οικογένεια. Δεν πρέπει να προκαλείται σε παιχνίδια ανταγωνισμού δυνάμεως (π.χ. διελκυστίνδα), ούτε να εξάπτεται εναντίον ανθρώπων ή σκύλων ή να εκπαιδεύεται στο δάγκωμα. Είναι φυσικός προστάτης, προειδοποιεί για τυχόν κίνδυνο και αμύνεται γενναία, χωρίς να εξωθείται σε αγριότητα και “παλικαρισμούς” ή απώλεια της ήπιας κριτικής του ικανότητας και των, κατόπιν σκέψης, ψύχραιμων αντιδράσεων. Δεν πρέπει να αφήνεται να αποκτήσει κακές συνήθειες (κτητικότητα, εριστικότητα, επιθετικότητα) ή να γίνει κυριαρχικός και απείθαρχος.
