Φωτο: Ν. Φωτακόπουλος
Μια φυλή πολύ διαφορετική ακόμα και από τις υπόλοιπες μολοσσοειδείς. Διαφορετική τόσο σε εμφάνιση, όσο και σε συμπεριφορά. Το να ζείς με ένα Mastino Napoletano μοιάζει περισσότερο με το να ζείς με λιοντάρι παρά με σκύλο.
Βαρειά κατασκευή σώματος, κόκκαλα συμπαγή, τεράστια, όμοια με κορμούς δέντρων, που καταλήγουν σε υπερμεγέθη, φαρδιά και χοντρά πέλματα, ογκώδες ,φαρδύ κρανίο σκεπασμένο με θαθιές και βαρειές ρυτίδες, πλούσιο και χαλαρό δέρμα και μάτια που μόλις διακρίνονται καθώς σκεπάζονται από τις άφθονες πτυχώσεις του κρανίου.
Ακραία χαρακτηριστικά που όσο και αν είναι επιθυμητά από τους λάτρεις και εκτροφείς της φυλής, άλλο τόσο δύσκολο είναι να τα συναντήσουμε στα περισσότερα δείγματα. Γιατί το να αποκτήσεις ,συντηρήσεις και εκθρέψεις τέτοιας μορφολογίας ζώα απαιτεί χρόνο, κόπο, χρήμα, ενημέρωση, γνώσεις .
Το Mastino Napoletano , σε αντίθεση με τον κλασσικό –οικογενειακό σκύλο, απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα . Ούτε με τους κλασσικούς εκτροφικούς κανόνες αλλά ούτε και με τις σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους μπορεί να διατηρηθεί υγιές και αναπαραγωγικό. Θα πρέπει κανείς να καταλάβει την ιδιοσυγκρασία και το πνεύμα του.
Ο υποψήφιος ιδιοκτήτης δεν πρέπει να αναζητήσει ένα κουτάβι μόνο «με χαρτιά» (pedigree),αλλά να διαθέσει αρκετό χρόνο και να επισκεφτεί εκτροφείς ,να συζητήσει μαζί τους για την φυλή, τις ιδιαιτερότητες της, τα προβλήματά της και να δει από κοντά ενήλικα ζώα , έτσι ώστε να εκτιμήσει το μέγεθός τους και να αναρωτηθεί αν μπορεί να συντηρήσει ένα ζώο τέτοιων διαστάσεων.
Αν παρατηρήσει ότι απουσιάζουν, τα χοντρά κόκαλα, , το πλούσιο και χαλαρό δέρμα, οι άφθονες πτυχώσεις καθώς και η χαρακτηριστικά αργή αλλά αστείρευτα δυνατή κίνηση ,θα πρέπει να γνωρίζει ότι ένας τέτοιος σκύλος είναι MastinoNapoletano στο όνομα, αλλά όχι ο τύπος που απαιτεί το πρότυπο στην Ιταλία σήμερα. Ίσως θα πρέπει να ονομάζεται Μαστίνο, αλλά σίγουρα όχι…. ΝΑΠΟΛΕΤΑΝΟ!!! Σαφώς τέτοια «ελαφριά» ζώα είναι ευκολότερο και σίγουρα πολύ οικονομικότερο να συντηρηθούν και να αναπαραχθούν…
Στην πλειοψηφία τους τα δείγματα στις περισσότερες χώρες του κόσμου είναι εκτός τύπου. Η τάση που επικρατεί για σκυλιά εργασίας , ζωηρά και αθλητικά δυστυχώς έχει επηρεάσει αρνητικά τη φυλή . Αν το αθλητικό παρουσιαστικό είναι ότι περισσότερο επιθυμεί ένας άνθρωπος σε ένα σκύλο, τότε το επιβλητικό, ογκώδες και γεμάτο πτυχώσεις Mastino δεν είναι σκύλος για αυτόν!
Είναι σίγουρο ότι διαφωνίες και αντιθέσεις υπάρχουν ανάμεσα σε εκτροφείς αλλά και σε ιδιοκτήτες σχετικά με την μορφολογία της φυλής. Αυτό που ένας εκτροφέας μπορεί να θεωρεί ότι είναι βελτίωση για τη φυλή, κάποιος άλλος μπορεί να το θεωρεί ελάττωμα. Σίγουρα όμως, θα ήταν πιο ασφαλές όσοι ασχολούνται με τη φυλή να διατηρούν τους σκύλους τους και τις ιδέες τους σε αρμονία με τον τύπο που η μητέρα-πατρίδα του Mastino , θεωρεί ότι πρέπει να έχει ο σκύλος αυτός.
Ευτυχώς υπάρχουν εκτροφείς και εκτός Ιταλίας που είχαν το ταλέντο να καταλάβουν το πνεύμα και τη φιλοσοφία του και έτσι έκαναν τη φυλή γνωστή σε όλο τον κόσμο. Όμως αυτή η δημοτικότητα δημιούργησε αρκετά προβλήματα γιατί πολλοί ασχολήθηκαν με το Μastino και ανάμεσά τους ενεργοί εκτροφείς και κριτές, χωρίς να γνωρίζουν λεπτομερώς τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του, κάτι που είναι εξαιρετικά επικίνδυνο!
Το να επιτρέψουμε να γυρίσει το Mastino Napoletano σε ένα ακόμα αθλητικό Μολοσσοειδές σημαίνει ότι χάνουμε τη φυλή!
