Του Γιώργου Κωστόπουλου – εκπαιδευτή σκύλων
Είναι γενικά χρησιμότατο πρακτικά για εσάς, αλλά και σημαντικότατο ψυχολογικά, για τη ψυχική ωρίμανση και ισορροπία του σκύλου, να μάθει από μικρός να μένει μόνος του για κάποιο χρονικό διάστημα.
Σημαντικός αριθμός ιδιοκτητών σκύλων που συναντώ καταπιέζεται από το συγκεκριμένο πρόβλημα, κάνοντας υπολογισμούς και συνδυασμούς, για το ποιος θα μείνει σπίτι να κάνει παρέα στο σκύλο, όταν οι άλλοι λείπουν ή χρειαστεί να φύγουν… Και όλα αυτά, γιατί λυπήθηκαν να αφήσουν το κουτάβι μόνο του για μισή ή μία ώρα, επειδή έκλαιγε, όταν ήταν μικρό (φυσική αντίδραση του ζώου, που, όντας κοινωνικό, αντιδρά σε οποιαδήποτε κατάσταση απομόνωσης). Όμως, σε αντίθετη περίπτωση, το πράγμα οδηγεί σε υπερβολική εξάρτηση και προσκόλληση του ζώου στον άνθρωπο, γεγονός που δεν του επιτρέπει να αναπτυχθεί ψυχοπνευματικά, να ολοκληρωθεί ως αυθύπαρκτη προσωπικότητα και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και διάθεση για ζωή. Και αυτό με τη σειρά του οδηγεί σε άλλα προβλήματα συμπεριφοράς.
Με απλά λόγια λοιπόν, συνηθίστε από νωρίς το κουτάβι σας να μένει μόνο του, για σταδιακά αυξανόμενα διαστήματα (χωρίς να υποκύψετε στις γοερές κραυγές και τα κλάματά του. θα εκπλαγείτε από το πόσο γρήγορα θα εξαλειφθούν εάν τα αγνοήσετε), και δεν θα αργήσετε να διαπιστώσετε πόσο χρήσιμο είναι για εσάς, αλλά και το σκύλο σας. Παράδειγμα; Όλα τα σκυλιά μου τα μαθαίνω από νωρίς να μένουν μόνα τους, ακόμα και να κοιμούνται, στο αυτοκίνητό μου. Έτσι, μπορώ άνετα να τα παίρνω εκδρομές μαζί μου, χωρίς να αγχώνομαι εάν θα τα δεχτεί το ξενοδοχείο που θα καταλύσω ή το σπίτι που θα με φιλοξενήσει…
