του Γιώργου Κωστόπουλου, Εκπαιδευτή σκύλων-ειδικού συμπεριφοράς
… Χωρίς να σημαίνει ότι η πλειοψηφία των ενήλικων σκύλων θα είχε πρόβλημα στη συνύπαρξη με ένα μωρό, παρ’ όλα αυτά ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτα σίγουροι για το παρελθόν και τις εμπειρίες ενός ενήλικου ζώου που δεν έχει μεγαλώσει και ανατραφεί υπό την κατοχή μας (π.χ. υιοθετημένο αδέσποτο). Με αυτή την έννοια είναι σαφώς καλύτερη επιλογή ένα κουτάβι, «υλικό» εύπλαστο που θα «μορφοποιήσουμε» εμείς. Από τη στιγμή που μιλάμε για κουτάβι, δεν παίζει κανένα ιδιαίτερο ρόλο εάν το σκυλί θα προηγηθεί του παιδιού ή αντίθετα.
Eνα ελαφρό πλεονέκτημα παρουσιάζει ο ερχομός του παιδιού πρώτα, για δύο λόγους: α) είναι πρακτικότερο να έχει παρέλθει η γενική αναστάτωση που συνοδεύει τη γέννηση ενός μωρού (νοσοκομείο, ερχομός μητέρας στο σπίτι, επισκέψεις προσαρμογής), και τα πράγματα να έχουν μπει σε ένα ρυθμό.
β) Εφόσον ο ερχομός του κουταβιού ακολουθήσει εκείνον του μωρού ή, με άλλα λόγια, εφόσον το κουτάβι έλθει σε ένα σπίτι στο οποίο υπάρχει ήδη ένα μωρό, το τελευταίο θεωρείται αμέσως «δεδομένο» στα μάτια του κουταβιού και η αποδοχή είναι άμεση και εύκολη.
Ο σκύλος πρέπει απαραίτητα να έχει τη δυνατότητα να μυρίσει το μωρό, γιατί αυτός είναι ο τρόπος του να αντιλαμβάνεται τα πράγματα και όχι «κοίτα, κοίτα τι χαριτωμένο είναι το μωράκι!».
